12 Δεκ 2013

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: «Αἰσθανόμεθα ἐντόνως τήν ἀδελφικήν ἀγάπην τοῦ …Ἁγιωτάτου πεφιλημένου ἀδελφοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου..»



Χαιρετισμός τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου πρός τήν Ἀντιπροσωπείαν τῆς Ἐκκλησίας  τῆς Ρώμης ἐπί τῇ Θρονικῇ Ἑορτῇ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (30 Νοεμβρίου 2013)
Σεβασμιώτατε καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ Καρδινάλιε κύριε Kurt Koch, Πρόεδρε τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου ἐπί τῆς προωθήσεως τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν, καί λοιπά μέλη τῆς τιμίας Ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, τιμιώτατοι ἐκπρόσωποι τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος τοῦ ἀδελφοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου,
Ἰδού ἐφέστηκε καί ἐφέτος ἡ μεγάλη ἑορτή τοῦ Ἁγίου Πρωτοκλήτου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἀδελφοῦ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, τήν ὁποίαν ἀπό δεκαετιῶν ἑορτάζομεν ἀπό κοινοῦ διά τῆς συμμετοχῆς προσφιλῶν ἐκπροσώπων ἐκ Ρώμης. Ἑορτάζοντες σήμερον τήν ἱεράν μνήμην τοῦ προστάτου ἡμῶν Ἁγίου, ἐκφράζομεν ἐν δοξολογίᾳ τοῦ Ὀνόματος τοῦ Κυρίου τήν χαράν ἡμῶν διότι διά τῶν εὐχῶν καί τῆς πρεσβείας αὐτοῦ ἠνδρώθη ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ἐμεγαλύνθη, ἐδιώχθη καί ἐπέζησε, καί ὑπάρχει ζῶσα καί μαρτυροῦσα τῇ ἀληθείᾳ μέχρι σήμερον. Ἡ μικρά ζύμη τῶν ὀλίγων πρώτων πιστῶν διά τῆς ἀκτίστου ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐζύμωσε πλῆθος προσώπων καί λαῶν καί ἐκαλλιέργησεν εἰς βάθος καί πλάτος, εἰς βορρᾶν καί νότον, εἰς ἀνατολήν καί δύσιν, τό φύραμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μαρτυρίας, ἀληθείας καί παραδόσεως.

Ἐν τοιαύτῃ ἀτμοσφαίρᾳ χαρᾶς καί εὐγνωμοσύνης εὑρισκόμενοι, αἰσθανόμεθα ἐντόνως τήν ἀδελφικήν ἀγάπην τοῦ ἀποστολέως Ὑμῶν, Σεβασμιώτατε, Ἁγιωτάτου πεφιλημένου ἀδελφοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου, καί εὐχαριστοῦμεν ὑμῖν ὅλως ἰδιαιτέρως διότι προσήλθετε ἵνα συνεορτάσητε καί συγχαρῆτε μετά πάντων ἡμῶν.
Ἰδιαιτέρως, ἐκφράζομεν τήν χαράν καί εὐφροσύνην καί τήν ἐν ἐλπίσι χρησταῖς προσδοκίαν ἡμῶν καί τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὅτι ἡ ἐκλογή καί κατάστασις εἰς τόν Θρόνον τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Φραγκίσκου, εἰς διαδοχήν τοῦ πολιοῦ ἐν σοφίᾳ καί συνέσει μύστου τῆς θεολογίας καί τῶν γραμμάτων, Πάπα Βενεδίκτου τοῦ ΙϚ΄, θά ἀποτελέσῃ νέον  ἔναυσμα διά τήν ἀπό κοινοῦ πορείαν τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἡμῶν πρός τόν κόσμον, ἵνα ἀναλάβωμεν κοινωνικάς καί ἠθικάς πρωτοβουλίας, εἰς ἀνακούφισιν τοῦ πάσχοντος ὑπό παντοειδῶν κρίσεων ἐπί τῆς παγκοσμίου σκηνῆς ἀνθρώπου. Τάς προσδοκίας καί τά αἰσθήματα ἡμῶν ταῦτα ἐξεφράσαμεν ἤδη πρός τήν Αὐτοῦ Ἁγιότητα κατά τήν ἡμέραν τῆς ἐνθρονίσεως Αὐτῆς, διαδηλώσαντες τήν προθυμίαν καί ἑτοιμότητα ἡμῶν εἰς συνεργασίαν εἰς πάντας τούς τομεῖς.
Ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, διαδόχους τῶν ὁποίων κατέστησεν ἡμᾶς ἡ Χάρις τοῦ πανοικτίρμονος Θεοῦ, ἀποτελεῖ, ἐξ ἑτέρου, πηγήν παραμυθίας ἐν ταῖς θλίψεσι καί ταῖς δοκιμασίαις τοῦ βίου, ἀλλά καί ἀφορμήν ἐντονωτέρας περισκέψεως καί ἐνδοσκοπήσεως, ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς εὐκρινεστέρας ἀντιλήψεως καί ἐν πνευματικῇ νηφαλιότητι ἐκτιμήσεως τῶν περί τήν ποιμαντικήν, ἐκκλησιαστικήν καί ἐν γένει ὀφειλετικήν εὐθύνην ἐν τῷ συγχρόνῳ παγκοσμίῳ γίγνεσθαι τῆς Ἐκκλησίας πραγμάτων. 
Ἐνώπιον τῆς εὐθύνης ἡμῶν ταύτης, τά ἀδελφικά ἡμῶν αἰσθήματα διαποτίζει ποιά τις θλίψις, προερχομένη ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι δέν ἔχομεν κατορθώσει ἀκόμη νά ἐσθίωμεν ἐκ τοῦ ἑνός Ἄρτου καί νά πίνωμεν ἐκ τοῦ ἑνός Ἁγίου Ποτηρίου, ἵνα κατά τόν Ἀπόστολον ἕν σῶμα οἱ πολλοί ὦμεν. (πρβλ. Α΄ Κορ. ι΄, 17). Εἰλικρινῶς, βιοῦμεν ὀντολογικῶς καί ὑπαρξιακῶς ἐντόνως τήν λύπην τοῦ πνευματικοῦ τούτου χωρισμοῦ, ὡς τοῦ πλέον ἐπωδύνου παντός ἄλλου χωρισμοῦ.
Πρός ὑπέρβασιν τῶν ἐν προκειμένῳ δυσχερειῶν καί ἐπίτευξιν τῆς ποθητῆς ἑνότητος τῶν πάντων ἐν Χριστῷ, ἀφ᾿ ἑνός μέν προσευχόμεθα ἐκ βαθέων πρός τόν Θεόν, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ διεξάγομεν ἐν ἀμοιβαίᾳ εἰλικρινείᾳ διάλογον ἀγάπης καί ἀληθείας, ἤτοι τόν Θεολογικόν μεταξύ ἡμῶν Διάλογον. Θεωροῦμεν ἐξόχως σημαντικήν καί ἀποφασιστικήν διά πολλά, τήν ἀρχομένην νέαν διαλογικήν περίοδον, τήν ὁποίαν καλούμεθα νά ἀξιοποιήσωμεν ἀγαπητικῶς, καί «ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας διά Πνεύματος εἰς φιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον» (Α΄ Πέτρ. α΄, 22). Διό καί κρίνομεν ὡς ἀπολύτως ἀναγκαίαν τήν ἀποφυγήν πάσης ἐνεργείας καί ἀποφάσεως, ἡ ὁποία θά ἠμποροῦσε νά ἐκληφθῇ ὡς πρόσκομμα κατά τούς ἐσχάτους τούτους καιρούς. Ἀντιθέτως, θεωροῦμεν σκόπιμον τήν ἐπιδίωξιν παραλλήλων δραστηριοτήτων ἐπί διαφόρων ἐπιπέδων, ὑποστηρικτικῶν τόσον τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου ὅσον καί τῆς εὐρυτέρας κοινωνικῆς ἀποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας.
Ἤδη ὁ Ἁγιώτατος ἀδελφός Πάπας Φραγκῖσκος καί ἡ ἡμετέρα Μετριότης ἔχομεν ἀνταλλάξει ἐπί τῶν θεμάτων τούτων ἀπόψεις καί ἐκτιμήσεις κατά τήν συνάντησιν ἡμῶν ἐν Ρώμῃ καί ἤδη ὡς πρώτην κίνησιν ἐξόδου ἡμῶν πρός τόν κόσμον, πρός ἐπιμαρτύρησιν τῆς θελήσεως καί ἐντάσεως τῶν προσπαθειῶν πρός χριστιανικήν καί εἰρηναίαν καταλλαγήν, προγραμματίζομεν τήν συνάντησιν ἡμῶν εἰς Ἱεροσόλυμα, πρός διαδήλωσιν τῆς κοινῆς βουλήσεώς μας νά προχωρήσωμεν ἐπί τῆς χαραχθείσης γραμμῆς τῶν προκατόχων ἡμῶν, κατά τό ἐπί θύραις σωτήριον ἔτος, κατά τό ὁποῖον συμπληροῦται πεντηκονταετία ὅλη ἀπό τῆς εἰς τόν ἴδιον χῶρον, ὅπου ἐβάδισαν οἱ ἄχραντοι πόδες τοῦ Κυρίου, συναντήσεως τῶν δύο μεγάλων συγχρόνων ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν, τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καί τοῦ Πάπα Παύλου τοῦ  Στ΄, οἱ ὁποῖοι ἔταμον νέας ἱστορικάς ὁδούς, ἵνα καί ἡμεῖς τιμήσωμεν τήν ἐπέτειον καί διαλεχθῶμεν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ, ἐπαφιέμενοι τά περαιτέρω εἰς τήν θέλησιν τοῦ Κυρίου.
Θά συναντηθῶμεν, πρός τούτοις, οἱ δύο ἐκκλησιαστικοί καί πνευματικοί ἡγέται, ἵνα ἀπευθύνωμεν ἔκκλησιν καί πρόσκλησιν πρός πάντας ἀνθρώπους, ἀνεξαρτήτως πίστεως καί ἀρετῆς, εἰς διάλογον, μέ ἀπώτερον τελικόν σκοπόν νά γνωρίσουν τήν ἐν Χριστῷ ἀλήθειαν καί νά γευθοῦν τῆς μεγάλης ἀπολαύσεως, τήν ὁποίαν συνεπάγεται ἡ γνωριμία αὐτῶν μετά τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο δύναται νά ἐπιτευχθῇ μόνον διά τῆς ἀντικαταστάσεως τῆς ἐντός τῶν καρδιῶν διαιρέσεως ἀπ᾿ ἀλλήλων, καί διά τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος ἡμῶν μετά πάντων, ἡ ὁποία εἶναι ἀληθῶς τό πλήρωμα τῆς ἀγάπης καί τῆς χαρᾶς.
Ὡς χριστιανοί, πιστεύοντες εἰς τήν διαβεβαίωσιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅτι ὁ Πατήρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος μεριμνᾷ διά τήν κάλυψιν τῶν ἀναγκῶν ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὁδηγούμεθα εἰς τό συμπέρασμα ὅτι ἡ σημερινή κρίσις, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀπομακρύνσεως τῆς ἀνθρωπότητος ἀπό τῆς εἰς τόν Θεόν πίστεως καί ἀπό τῆς τηρήσεως τῶν θείων ἐντολῶν. 
Ὅθεν, ὑπάρχει κατεπείγουσα ἀνάγκη ἐπιστρατεύσεως τῶν δυνάμεων ἡμῶν διά νά ἐπιστήσωμεν τήν προσοχήν τῶν κοινωνιῶν ἐπί τοῦ ὅτι διά νά ἀντιμετωπισθῇ ἡ κρίσις πρέπει ἀπαραιτήτως νά "ἠθικοποιηθοῦν" αἱ μεταξύ ἡμῶν σχέσεις, συμφώνως πρός τάς ἐπιταγάς τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Μία δέ τῶν βασικωτέρων εὐαγγελικῶν ἠθικῶν ἀρχῶν εἶναι ἡ ἀποφυγή τῆς πλεονεξίας «ἥτις ἐστίν εἰδωλολατρία» (Κολ. γ΄, 6). Ἡ πλεονεξία, ἤτοι ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀποκτῆσαι καί ἔχειν περισσότερα τῶν ἤδη κατεχομένων, ὅταν μάλιστα ἐκδηλῶται ὡς ἀδίστακτος περιφρόνησις τῶν ἠθικῶν φραγμῶν, γίνεται ἡ αἰτία καί προκαλεῖ τάς κοινωνικάς κρίσεις, ὡς καί τήν σήμερον ἀντιμετωπιζομένην. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός διά τῆς γνωστῆς παραβολῆς τοῦ πλουσίου, ὑπομιμνήσκει εἰς ὅλους τό ὑπό τοῦ ὑμνογράφου ποιητικῶς ἐκφραζόμενον «οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα, ἐπελθών γάρ ὁ θάνατος ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται». 
Πέραν, λοιπόν, τῆς καθαρῶς θεολογικῆς πλευρᾶς,  ὁ διάλογος καί αἱ ἐπικοινωνίαι εἶναι ἀπαραίτητοι διά τήν ἀνεύρεσιν καί καθιέρωσιν τῶν ἀποτελεσματικωτέρων κανόνων τῆς ὑγιοῦς καί ὠφελίμου δι᾿ ὅλους ζωῆς. Ἰδιαιτέρως, εὔκαιρον εἶναι νά ἐπισημανθῇ ὅτι διά τήν βελτίωσιν τῶν σχέσεων τῶν χριστιανῶν μεταξύ των, ἀνάγκη εἶναι νά διεξάγωνται διάλογοι. Διότι, κατά τήν διάρκειαν τῶν προηγηθέντων αἰώνων, φθόνῳ τοῦ διαβόλου οἱ χριστιανοί διεσπάσθημεν, καί τινες ἐξ αὐτῶν συνέπηξαν ὁμάδας τάς ὁποίας ἀπεκάλεσαν Ἐκκλησίας,  ἀνατρέποντες οὕτω τήν διακεκηρυγμένην διά τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως πίστιν ἡμῶν εἰς τήν μίαν ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Προσεπάθησαν νά διατηρήσουν τήν ἀνεξαρτησίαν τῆς ὁμάδος εἰς τήν ὁποίαν ἕκαστος ἀνῆκε διά ποικίλων ἐπιχειρημάτων. Συνεσωρεύθησαν οὕτω πλήθη ἐπιχειρημάτων, διά τῶν ὁποίων ἐπιχειρεῖται νά δικαιολογηθῇ ἡ διαιώνισις τῆς διαιρέσεως, παρά τήν ἐπιθυμίαν τοῦ Κυρίου «ἵνα ὦσιν ἕν» πάντες οἱ εἰς Αὐτόν πιστεύοντες. Κατά τό ἀπώτερον δέ παρελθόν αἱ συζητήσεις μεταξύ τῶν ἀντιπροσωπειῶν τῶν διαφόρων χριστιανικῶν ὁμάδων, αἱ ὁποῖαι ἐθεώρουν ἑαυτάς ὡς γνησίας Ἐκκλησίας κατεχούσας τήν ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ, ἀπηρτίζοντο, δύναταί τις εἰπεῖν, ὑπό μονολόγων, διά τῶν ὁποίων ἑκάστη πλευρά ἐξέθετε τάς ἑαυτῆς θέσεις καί τήν ὑπέρ αὐτῶν ἐπιχειρηματολογίαν της. Σήμερον αἱ θέσεις ἑκάστης πλευρᾶς ἔχουν ἀποσαφηνισθῆ, ἀλλά αἱ περί τῆς ὀρθότητος αὐτῶν ἀπόψεις δέν συμπίπτουν, καί ἡ διαίρεσις, ὡς ἐκ τούτου, συνεχίζεται. Ἔχομεν ἑπομένως καθῆκον νά συνεχίσωμεν τόν διάλογον καί τήν εἰς βάθος ἔρευναν, μέχρις ὅτου διαπιστώσωμεν καί συμπέσωμεν ἐπί τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἀποστόλων, ὡς ἐβιώθη καί ἐμαρτυρήθη αὕτη ὑπό τῆς κοινῆς Πατερικῆς Θεολογίας τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας.
Ὁ διάλογος ἀπεδείχθη ὡς ὁ μόνος κατάλληλος καί ἀσφαλής τρόπος ἐπικοινωνίας. Τήν διαπίστωσιν ταύτην ὀφείλομεν ἡ Αὐτοῦ Ἁγιότης ὁ Πάπας καί ἡμεῖς ἵνα διακηρύξωμεν κατά τήν προγραμματιζομένην συνάντησιν ἡμῶν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ καί νά καλέσωμεν πάντας εἰς διάλογον, τόν ὁποῖον ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἐχρησιμοποίησε καί χρησιμοποιεῖ διά νά μεταδώσῃ εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους τήν ἀλήθειαν. 
Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε Κurt Koch,
Ἡ προσπάθεια ἡμῶν διά τήν ἀνάπτυξιν τῶν διαλόγων εἶναι, ὡς γίνεται φανερόν ἐκ τῶν λεχθέντων, προσπάθεια κατατείνουσα ἐν τελευταίῳ σταδίῳ εἰς τήν γνωριμίαν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ προσώπου Αὐτοῦ. Διέρχεται ὅμως ἀπό τά προηγούμενα στάδια τῆς γνωριμίας καί τῆς ἀγάπης τῶν συνανθρώπων μας, τῆς ἀνευρέσεως κοινῶν σημείων ἐπαφῆς καί ἐπικοινωνίας μετ᾿ αὐτῶν, ὡς μαρτυρεῖ καί ὁ Ἀπόστολος, ὁ ὁποῖος τοῖς πᾶσι γέγονε τά πάντα, ἵνα πάντως τινάς σώσῃ (πρβλ. Α΄ Κορ. θ΄, 22-23).
Οὕτω φρονοῦντες καί σκεπτόμενοι, ἔχομεν σύμβουλον ἡμῶν τόν Ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος, προτρεπόμενον ὅπως ἕως αἰῶνος μή ἀποκάμωμεν διαλεγόμενοι μετά τῶν καλοπίστως ζητούντων παρ᾿ ἡμῶν λόγον περί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος (Λόγος ΚΣΤ΄, 2,11). Ὑπόδειγμα δέ ἡμῶν ἔχομεν τόν ἑορταζόμενον Ἅγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν, Πέτρον τόν Πρωτοκορυφαῖον καί πάντας τούς ἁγίους Ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοι εὐτόλμως διελέχθησαν μέχρι μαρτυρίου τῆς ζωῆς αὐτῶν μετά τῶν εἰδωλολατρῶν καί μετά πάντων τῶν ἄλλα φρονούντων, καί ἐκάλεσαν αὐτούς εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ Χριστοῦ καί ἐν πολλοῖς τό ἐπέτυχον. 
Δηλοῦμεν ἅπαξ ἔτι καί κατά τήν ἐπίσημον ταύτην στιγμήν, ὅτι τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἐπιθυμεῖ καί ἐπιδιώκει τόν διάλογον μετά πάντων, ὁμοδόξων καί ἑτεροδόξων χριστιανῶν, ὁμοπίστων καί ἀλλοπίστων συνανθρώπων, ἵνα κατ᾿ ἀρχήν γνωρισθῶμεν καί ἀναπτύξωμεν εἰρηνικάς σχέσεις, ὥστε νά κατορθωθῇ ἡ πολυπόθητος εἰρηνική συμβίωσις τῶν ἀνθρώπων. 
Ὡς πρός τόν Θεολογικόν Διάλογον μετά τῆς σεβασμίας καί προσφιλοῦς Ἐκκλησίας τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης ἔχομεν τήν ἐπιθυμίαν καί προσπαθοῦμεν τό ἐφ᾿ ἡμῖν ἵνα συνεχισθῇ οὗτος, αἰρομένων τῶν τυχόν παρεμβαλλομένων ἑκατέρωθεν καί ὑπό ἄλλων κέντρων ἐμποδίων, διά παρεμβάσεως καί τοῦ ἄρτι ἀναδειχθέντος νέου Προκαθημένου αὐτῆς τιμίου καί ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ Πάπα Φραγκίσκου, ἀσφαλῶς ἐπιθυμοῦντος τήν καλλιέργειαν τῶν καλῶν σχέσεων ἡμῶν μετ᾿ ἀλλήλων καί τήν προώθησιν τῆς συνεργασίας καί ἐν καιρῷ τῆς ἑνότητος τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν. Ἀναμένομεν μετά χαρᾶς καί τιμῆς τήν ἐνταῦθα ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ, ὅταν τά καθήκοντα Αὐτοῦ ἐπιτρέψουν τοῦτο, εἴθε κατά τήν Θρονικήν ἡμῶν ἑορτήν τοῦ προσεχοῦς ἔτους.
Ἐκφράζομεν δέ καί πάλιν τήν χαράν ἡμῶν διά τό ὅτι ἡ πρό ἡμίσεος αἰῶνος γενομένη ἱστορική συνάντησις τῶν δύο προκατόχων ἀμφοτέρων ἡμῶν ἐπέφερε τήν ἀλλαγήν τοῦ κλίματος εἰς τάς μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν σχέσεις καί ἐπέτρεψε τήν ἀποκατάστασιν τῆς εἰρήνης καί τήν ἔναρξιν καί πορείαν τοῦ μεταξύ αὐτῶν διαλόγου τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀληθείας, καί δηλοῦμεν τήν ἑτοιμότητα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὅπως ἀνανεώσωμεν τήν ἀποφασιστικότητα τοῦ χρέους καί τῆς εὐθύνης κατά τήν προγραμματιζομένην συνάντησιν ἡμῶν, ὥστε νά συνεχίσωμεν τήν πορείαν, «μαθητεύοντες πάντα τά ἔθνη καί διδάσκοντες αὐτά τηρεῖν» πάντα ὅσα ἐνετείλατο ὁ Κύριος.
Ἐπί τούτοις, εὐχαριστοῦμεν ἅπαξ ἔτι ὁλοκαρδίως τόν ἀδελφόν Πάπαν Ρώμης Φραγκίσκον διότι συμμετέχει διά τῆς τιμίας Ἀντιπροσωπείας Αὐτοῦ εἰς τήν χαράν τῆς Θρονικῆς ἡμῶν Ἑορτῆς, καί ἀπευθύνομεν Αὐτῷ καί ὑμῖν τόν ἀσπασμόν τῆς ἀγάπης, καί τήν πρόσκλησιν τῆς συνεργασίας, διά τήν ἔξοδον τῆς ἀνθρωπότητος ἀπό τά ἀδιέξοδα αὐτῆς, τῶν δέ χριστιανῶν καί ἀπό τόν κατατεμαχισμόν αὐτῶν εἰς ποικίλας ὁμάδας, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ διά τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων (πρβλ. Ἰωάν. ιζ΄, 21-26). Ἀμήν.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Για μία ακόμη φορά θλιβερός ο πατριαρχικός λόγος!
Απ τον ιδεολογικό επίγονο των Αθηναγόρα Σπύρου και Μελίτωνα Χατζή δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό βεβαίως-βεβαίως!
Λ.Ν.

Ανώνυμος είπε...

Καλη και χρησιμη η θρησκευτικη διπλωματια.
Και αυτη εχει το μεριδιο της στην ενδεχομενη σωτηρια των σημερινων αποστατων της Εκκλησιας.

Αλλα εχει και ορια,οπως υπεδειξαν αμεσως και οι αγιορειτες και ο μακαριστος γερων Επιφανειος Θεοδωροπουλος αλλα και εμμεσως και ο αγιος Πορφυριος ο Καυσοκαλυβιτης.


Ομως, ενωπιον του θΕΟΥ ποσο αληθης ειναι η θρησκευτικη διπλωματια, οικουμενισμος και η ανεξιθρησκεια?

Διοτι η ανεξιθρησκεια εχει εφαρμογη μονο επι γης.
Ενωπιον του Θρονου του Θεου, δεν υπαρχει χωρος για ανεξιθρησκεια, διοτι , ως γνωστον, μια ειναι η πιστις , και εκει ψηλα στον Ουρανο και εδω κατω..

Και η αληθεια, η απο Θεου επι γης, ειναι και υπαρχει μονο στην Εκκλησια, δηλαδη την Ορθοδοξια.

Τωρα,εαν καποιος ονομαζει Ορθοδοξια , οτι αρνουνται οι πατερες της, τοτε μαλλον χρειαζεται επειγοντως πετραχηλι.....

Ανώνυμος είπε...

«Αἰσθανόμεθα ἐντόνως τήν ἀδελφικήν ἀγάπην τοῦ …Ἁγιωτάτου πεφιλημένου ἀδελφοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου..»
Εννοεί αυτόν που το έγκυρο και σοβαρό περιοδικό ΤΙΜΕ του περνάει κέρατα ...κάθε φορά??

Ανώνυμος είπε...

Για σταθείτε γιατί θα τρελλαθούμε τελικά. Στην πιο πάνω ανάρτηση άλλα μας διδάσκει ο εκλεκτός επίσκοπος Γόρτυνος για τους παπικούς και σ' αυτήν την ανάρτηση ο Οικουμ. Πατριάρχης τολμά (από φιλοφρόνηση ίσως) να προσφωνεί τιμιώτατη την αντιπροσωπεία των αιρετικών στο Φανάρι και άλλα τραγικά κι ακατονόμαστα. Ποιόν να πιστέψει ο απλός πιστός; ΣΥΓΧΥΣΗ! ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε 9:01 μ.μ. τι εννοείς όταν λές ότι μας το υπέδειξε εμμέσως ο άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης;

Ανώνυμος είπε...

Μεσα απο αυτο το κειμενο,βγενουνε βαρυσημαντα συμπερασματα ,ξενα ως προς την μεχρι τορα ορθοδοξη πιστη μας. Ουτε λιγο ουτε πολυ ο παναγιωτατος πατριαρχης βαρθολομαιος μας καλει να αναθεωρισουμε το πιστευω μας,σαφως μας λεει,οτι κατα την διαρκεια προηγουμενων αιωνων,φθονω διαβολω ,οι χριαστιανοι διεσπαρθημεν και συνεπιξαμεν ομαδας ,τις οποιες ονομασαμε εκκλησιες και ανατρεψαμε το συμβολο της πιστεως,εις μιαν αγιαν ,καθολικην και αποστολικην εκκλησιαν,αρα συμφοναμε τα λεγομενα του και η ορθοδοξη εκκλησια ανετρεψε το συμβολο της πιστεως και δεν ειναι εκκλησια ,αλλα μια απο τις διασκορπισμενες ομαδες και αποτελει μαζι με αυτες τις
ομαδες εμποδιο στην επιθυμια του Χριστου,ινα ωσι εν.Γιαυτο γινονται οι διαλογοι μεταξυ των ομαδων,ονομαζομενων εκκλησιων,αι οποιαι θεωρουν ,αρα οχι και οτι ειναι,εαυτους ως γνησιας εκκλησιας και κατεχουν την αληθεια του Χριστου και εκθετει η καθε πλευρα τις δικες της θεσεις και τις περι ορθοτητος αποψεις.
Σημερα οι αποψεις αυτες εχουν αποσαφινθη,ο διαλογος συνεχιζεται για να βρουμε την ορθοτητα των αποψεων μεχρις οτου διαπιστωσουμε την αληθεια επι της διδασκαλειας του Κυριου και των Αποστολων.
Παναγιωτατε τοσα χρονια οι ετεροδοξοι δεν καταλαβαν ακομη ,οτι το Filioque ειναι αντιθετο ,ως προς τη διασκαλεια τοθ Ευαγγελιου,διοτι σαφως λεγει ο ΚΥΡΙΟΣ ,οτι το ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΤΟ ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ εκπορευομενον,αν ηταν διαφορετικα δεν θα μας το απεκαλειπτε ο ΚΥΡΙΟΣ,ο οποιος ειπε για τον εαυτο του εγω ειμαι Η ΑΛΗΘΕΙΑ, Η ΟΔΟΣ, ΚΑΙ Η ΖΩΗ,ποιον να πιστεψουμε παναγιωτατε τον παπα;που εχει νωθεψει πληθος ΑΛΗΘΕΙΩΝ ΠΟΥ ΚΥΡΗΞΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ αυτοπροσωπος και αργοτερα δια του ευαγγελιου , των Αποστολων και των Πατερων,για τους οποιους λετε ,οτι πλανηθησαν φθονω διαβολου,μαλλον οι παπικοι πλανηθησαν και επρεπε ειδη να την ειχαν βρη μεσα στο Ευγγελιο,αν δεν διεξηγαγαν τον διαλογο πονηρως σκεπτομενοι,για να πλανησουν και την μονη αληθινη εκκλησια του Χριστου την ορθοδοξια κατω απο τον ηλιο.
Ουτε λιγο ουτε πολυ κυρητετε οτι και η ορθοδοξη εκκλησια ειναι αιρετικη και γιαυτο αναλαβατε εσεις με τους παπες και τους πατριαρχες προ πενηντα ετων για να βγαλλεται και την ορθοδοξη εκκλησια απο την αιρεση και ψαχνεται απο κοινου με τους αλλες ομαδες που θεωρουν τους εαυτους τους εκκλησιες να βρητε την αληθεια μεσα στο ευγγελιο και απο κοινου να επαναευγγελισεται τον κοσμο.
Δηλαδη παναγιωτατε πατριαρχα Βαρθολομαιε ,δεν εχεται βρη ακομη την Αληθεια ,απορουμε πως ειστε πατριαρχης και ποιμενεται ποιμνιο,αφου εσεις ο ιδιος δεν ξερεται τη πιστευτε και τη φρονητε.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΕΠΙΓΩΝΤΩΣ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΟΔΟΣ ΝΑ ΑΠΟΚΥΡΗΞΗ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ,ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΛΕΞΟΥΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΠΑΤΡΑΡΧΗ ,ΠΟΥ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ,ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΚΥΡΗΤΗ.ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ,Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ,ΣΕΙΣ ΔΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΗΤΕΥΣΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ,ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΛΕΤΕ ,ΟΤΙ ΠΛΑΝΗΘΗΚΑΝ ,ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΑΨΕΤΑΙ ΠΙΚΡΑ,ΓΙΑ ΟΣΑ ΦΡΟΝΗΤΕ ΚΑΙ ΓΥΜΝΗ ΚΕΦΑΛΗ ΚΥΡΗΤΕΤΕ,ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΑΙ ΝΑ ΣΩΘΗ Η ΨΥΧΗ ΣΑΣ.ΕΥΧΟΜΣΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΗΣΘΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ ,ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΣΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΘΟΝΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

Συμφονα με το πατριαρχη Βαρθολομαιο,με το σχισμα που επεφεραν οι πατερες της εκκλησιας φθονο διαβολου,και παρεβησαν και το πιστευο,εις μιαν αγιαν, καθολικην και αποστολικην εκκλησιαν,οι χριστιανοι σχηματησαν ομαδες τις οποιες αποκαλουν εκκλησιες,οι οποιες δεν εχουνε την αληθεια,αρα και η ορθοδοξη ερχεται εδω και πενηντα χρονια ο οικουμενισμος με τους εκαστοτε παπες και πατριαρχες να βρουν την αληθεια μεσα στο ευαγγελιο και τους αποστολους και να μας οδηγησουν εντος του νεου ετους στο κοινο ποτηριο.Δηλαδη οσοι ορθοδοξοι εζησαν απο το σχισμα και εντευθεν μεχρι του κοινου ποτηριου ητανε εκτος της μιας αγιας ,καθολικης και αποστολικης εκκλησιας,για δε τους ετι ζωντας θα ξαναχρεισθη να βαπτιστουμε για να ανοικουμε στη μια αγια καθολικη και αποστολικη εκκλησια. Εφ οσον ουτος φρονει ο πατριαρχης βαρθολομαιος ,οτι η ορθοδοξη εκκλησια πλανηθηκε απο τους πατερες ,που εισηγαγαν το σχισμα, φθονο διαβολου,πως αγιοποιησε τον πατερα πορφυριο ,που εζησε μετα το σχισμα
και αποδεχτηκε τις αποψεις των αγιων πατερων .Ο πατριαρχης Βαρθολομαιος παρασειρομενος απο τον οικουμενισμο φασκει και αντιφασκει,διοτι ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΜΩΡΑΝΕ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ και δεν ξερουν τι λεγουν φασκοντας και αντιφασκοωτας καθηστωντας τους εαυτους τους αναξιοπιστους .ΖΗ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΑΥΤΟΥ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΩΖΕΙ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ......

Ανώνυμος είπε...

Οδυνηρες διαπιστωσεις!
Ειναι φαινεται απαραιτητο ο πα;πας πριν αναγνωρισθει σαν ο πρωτος αρχιερευς της Ιεροσυνης ανα τον κοσμον,ναεπιδειξει στην οικουμενη ποσο αποδεκτος ειναι και ποσο αγαπητος στα Ανατολικα Ορθοδοξα κρατη...ποσο εξυπνα προχωρουν....και εμεις;;;
Κανονικη αποδοχη;;;;
Να μη δωσει ο Κυριος να κρυψουμε την Αληθειαˆ ..
Στ'αληθεια κινδυνευει η σωτηρια μας.
Ω,ποσων δακρυων πρεπει να γινουμε μετοχοι;;;
Ο ιησουιτικος εωσφορισμος να υποταχθουν ολοι στην ποιμαντικη δικαιοδοσια του πα;πα ...................ως ουνιτες.
Τι αλλο;;;
Δοξα τω Θεωυπαρχουν και καποιοι εστω λιγοι πυρηνες αντιστασης!
Ας σημανουν καποιες φωνες'''''''π

Ανώνυμος είπε...

Παναγιωτατε Πατριαρχα Βαρθολομαιε,
Σεις καθεστε στο Θρονο Αγιων Πατριαρχων ,λαβατε την παρακαθηκη ,που παρεδωσε ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ της αγιωτατης ημων ορθοδοξου Εκκλησιας.
Σεις,πιστευεται, οσα ομολογει ο Χριστος για τον εαυτο του."ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΙΜΕΘΑ ΕΝΑ ΜΙΑ ΟΥΣΙΑ ΜΙΑ ΘΕΟΤΗΣ.Εγω ειμαι η αναστασης και η ζωη.Οποιος πιστευει σ εμενα και αν πεθανη ,θα ζη,την αληθηνη ζωη.Και καθενας που πιστευει σ εμενα, δεν θα πεθανη ποτε.
Τωρα θα γινει δικαιωση αυτου του κοσμου εναντι του αντιδικου διαβολου.τωρα ο αρχων του κοσμου τουτου θα πεταχθη εξω.Εγω οταν
υψωθω επανω στο σταυρο θα ελκυσω ολους προς τον εαυτο μου."Η σταυρικη θυσια Του ως λυτρο για τη σωτηρια του κοσμου.Σαφως λεει ,ο Κυριος οτι η σωτηρια επιτυγχανεται δια της σταυρικης Θυσιας του δευτερου Προσωπου της Αγιας Τριαδος,του Υιου του Θεου.
Πως εσεις κηρυτετε σε αλλοδοξους,οτι και οι αλλες θρησκειες σωζουν;
Αποκαλειτε τον παπα αγιωτατο εν Χριστω αδελφο, αδελφος ναι ως προς τον Αδαμ, διοτι εξ ενος παντες,αλλα οχι αδελφος εν Χριστω, διοτι δεν εχει γεννηθη ανωθεν ,εν υδατι και Πνευματι, εφ οσον ειναι αβαπτηστος και πολυ λιγοτερο αγιοτατος,ως αιρετικος.Ανταποκρινεται η προσφωνηση σας προς το παπα στις αληθειες της παρακαταθηκης την οποια παραλαβατε ,ως ορθοδοξος Πατριαρχης η ειναι κουφια λογια για να εντυπωσιασετε .Στον Κυριο θα δωσουμε απολογια και για ενα αργο λογο.
Θελεται να αναλλαβετε μια κοινη πορια με τον παπα για να επαναευαγγελισετε τον κοσμο.Μπορει να εχετε ως ορθοδοξος με τους παπικους κοινη πορια ,τη στιγμη που δεν ταυτιζομαστε μαζι τους στην πιστη εν πνευματι και αληθεια, συμφωνα με την παρακαταθηκη,που λαβαμε απο το Χριστο δια των Αποστολων και των Πατερων.
Παναγιωτατε ποιμενετε το ποιμνιο της ορθοδοξου εκκλησιας,της μιας αγιας καθολικης και αποστολικης Εκκλησιας του Χριστου,της οποιας κεφαλη ειναι ο Ιησους Χριστος, ο ιδρυτης της εκκλησιας,ο οποιος τρεφει το ποιμνιο του με τον ΑΡΤΟΝ τον ΖΩΝΤΑ,και Υδωρ της Ζωης
και διδει σ αυτο Πνευμα Του,Πνευμα Σοφιας, Πνευμα Συνεσεως
και οχι το κουτοχορτο με το οποιο
θελεται να μας ταισετε εσεις ,μεσω του παγκοσμιου συμβουλιου των χριστιανικων ομαδων ,που θελουν να λεγοντε εκκλησιες και δεν ξερουν τι πιστευουν και των αλλων θρησκειων,
μεσω της παναιρεσεως του οικοθμενισμου.
Τετοιου ειδους κουτοχορτο δεν θελουμε να το φαμε. Εσεις ελευθερος ειστε να ακολουθησετε τον αδελφος σας παπα,διχως εμας.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com