14 Φεβ 2018

Η προέλευση της εορτής του αγίου Βαλεντίνου

hmera agioy balentinoy mythlinh 01
Σχόλιο Τ.I.: Άγιος Βαλεντίνος δεν μνημονεύεται πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο και, όπως είναι φυσικό δεν είναι αποδεκτός από την Oρθόδοξη Εκκλησία. Η Παπική αίρεση στην αναθεώρηση του γενικού εορτολογίου της το 1969 αναγνωρίζει την ημέρα του “Αγίου Βαλεντίνου” ως τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου.

Ο ξενόφερτος άγιος μπήκε όμως δυστυχώς για τα καλά και στη ζωή των Ελλήνων και η ημέρα αυτή άρχισε να καθιερώνεται ως η ημέρα των ερωτευμένων στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Πρωτοβουλία των ανθοπωλών ώθησε εκπροσώπους της Εκκλησίας να πρότεινουν οι Έλληνες ερωτευμένοι να τιμούν και να γιορτάζουν αγίους που υπάρχουν στο ορθόδοξο εορτολόγιο.
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος πρότεινε στους ερωτευμένους να γιορτάζουν την αγάπη τους στις 13 Φεβρουαρίου, που η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Ακύλα και Πρισκίλλης. Κατά καιρούς έχουν προταθεί ο Άγιος Υάκινθος που εορτάζει την 3η Ιουλίου εκάστου έτους, και ο Άγιος Αχμέδ ο Κάλφας ο Τούρκος, που έγινε  κρυπτοχριστιανός εξ’ αιτίας της Χριστιανής Ρωσίδας «γυναίκας» του πριν μαρτυρήσει τελικά το 1682 μ.Χ.
* * *
Ὅπως εἶναι –δυστυχῶς– γνωστό, ἡ 14 Φεβρουαρίου λογαριάζεται σὰν ἡμέρα τοῦ… Ἁγίου Βαλεντίνου! Ποὺ σημαίνει γιορτὴ τῶν ἐρωτευμένων, γιατί ὁ «Ἅγιος» Βαλεντῖνος, λέει, εἶναι ὁ προστάτης τους! Καὶ λέμε «δυστυχῶς», γιατί τὸ εἰσαγόμενο αὐτὸ «φροῦτο», ποὺ δὲν ἔχει καμιὰ ἀπολύτως σχέση μὲ τὰ Ἑλληνορθόδοξα ἔθιμά μας, ἔχει πάρει ἤδη μεγάλες διαστάσεις κι ἔχει μπεῖ στὴ ζωὴ ἐκείνων, ποὺ δὲν γνωρίζουν ἢ δὲν θέλουν νὰ μάθουν περὶ τίνος ἀκριβῶς πρόκειται. Στʼ ἀλήθεια τί συμβαίνει ἀκριβῶς αὐτὴ τὴν ἡμέρα; Πῶς καὶ γιατί ἐπικράτησε; Ἀπὸ ποῦ προέρχεται; Τί σημαίνει, ὄχι τόσο γιὰ τοὺς ἐρωτευμένους, ἀλλὰ περισσότερο γιὰ τοὺς νέους; Μήπως εἶναι μιὰ ἀκόμη γιορτὴ τῆς παγκοσμιοποίησης; Ἄς τὸ δοῦμε…
Ποιὸς εἶναι ὁ λεγόμενος Ἅγιος Βαλεντίνος;
Πρόκειται γιὰ ἅγιο τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Ὑπῆρξε ἐπίσκοπος τῶν Τέρμι τῆς Ἰταλίας. Λατρεύεται ἀπὸ τὸν 4ο αἰώνα στὴ Ρώμη, στὸ παρεκκλήσι τῆς βασιλικῆς τῆς Via Flaminia. Θεωρεῖται προστάτης τῶν ἐπιληπτικῶν. Ὅπως θὰ δοῦμε πιὸ κάτω, ὁ ἅγιος αὐτὸς τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, δὲν ἔχει ἀπολύτως καμιὰ σχέση μὲ τὴν ἑορτή. Πάνω σ᾽ αὐτό, σημειώνει ἡ «Βρετανικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια»: «Ἡ μέρα τοῦ Ἁγ. Βαλεντίνου σὰν γιορτὴ τῶν ἐρωτευμένων, ἡ ἐκλογὴ ἐρωμένων καὶ ἡ ἐναλλαγὴ καρτῶν ἀπʼ τοὺς ἐρωτευμένους, δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὸν Ἅγιο ἢ κάποιο γεγονὸς τῆς ζωῆς του»!
Τί γίνεται αὐτὴ τὴν ἡμέρα;
Οἱ ἐρωτευμένοι θυμοῦνται, λέει ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, λὲς καὶ τὸν ἄλλο καιρὸ εἶναι ξεχασμένοι! Ἡ ἐνθύμηση αὐτή ἐκφράζεται μὲ τὴν ἀποστολὴ δώρων. Ἀνταλλάσσονται, δηλαδή, κοσμήματα, λουλούδια καὶ κατακόκκινα τριαντάφυλλα, χρυσοχάρτινες θῆκες γεμάτες σοκολατάκια σὲ σχῆμα καρδιᾶς, σοκολατένιες καρδιές, τοῦρτες στολισμένες μὲ καρδιὲς ἐπίσης, κάρτες μὲ «ρομαντικοὺς πίνακες» καὶ κείμενα, ποὺ ξεπερνοῦν σὲ τρυφερότητα, ὑπονοούμενα ἢ χιοῦμορ, κάθε φαντασία. Ἄλλοι παραγγέλνουν σὲ ζαχαροπλαστεῖα «βαλεντίνους», ὅπου ἡ ἀξία τους δὲν εἶναι διόλου εὐκαταφρόνητη. Φυσικὰ ὅλα αὐτά, συνοδεύονται καὶ μὲ πρόσθετες κάρτες ἢ λεζάντες, γεμάτες μηνύματα ἐρωτισμοῦ, ποὺ πολλὲς φορὲς ξεπερνοῦν κι αὐτὰ τὰ ὅρια τοῦ γελοίου! Ὅσο μάλιστα «ἐρωτικὰ» καὶ «βαθυστόχαστα» εἶναι, τόσο ἐκφράζουν τὰ αἰσθήματα τῆς καρδιᾶς τοῦ ἐρωτευμένου! Στὸ τέλος δέ, μπαίνει πάντα μιά…«ἐρωτικὴ σφραγίδα», ὅπως ἐκφράζει τὸν «ἐρωτευμένο» καλύτερα!
Ἡ γιορτὴ αὐτὴ ἔχει παγανιστικὴ προέλευση!
Ἂν κάνουμε μιὰ σύντομη ἱστορικὴ ἀναδρομὴ θὰ δοῦμε, πὼς ἡ γιορτὴ τούτη, εἶναι κατάλοιπο ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν ἐθίμων! Αἰῶνες πρὸ Χριστοῦ, οἱ Ρωμαῖοι γιόρταζαν τὴν ἴδια ἐποχὴ (14-15 Φεβρουαρίου) μιὰ εἰδωλολατρικὴ αἰσθησιακὴ γιορτὴ πρὸς τιμὴν κάποιου Λούπερκους (Loupercus), κυνηγοῦ λύκων, ποὺ τὴν ἔλεγαν Λουπερκάλια (Luper-calia)! Τὸ ἔθιμο ἀνταλλαγῆς δώρων μεταξύ τῶν «ἀγαπημένων» συνηθίζονταν ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἐποχή! Ἡ «Ἀμερικανικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια» ἀναφέρει πὼς τὰ ἔθιμα αὐτὰ «ἔρχονται σὲ μᾶς ἀπὸ τὴ Ρωμαϊκὴ γιορτὴ Λουπερκάλια, ποὺ γιορτάζονταν τὸ Φεβρουάριο καὶ ὅπου ἔβαζαν τὰ ὀνόματα νεαρῶν κοριτσιῶν σ᾽ ἕνα κουτὶ καὶ οἱ ἄντρες ἔπαιρναν ἐκείνη, ποὺ θὰ τοὺς τύχαινε στὸ λαχνὸ τ᾽ ὄνομά της». Αὐτὰ συνήθως ὁδηγοῦσαν τοὺς νέους στὴν πορεία μὲ τὰ ὄργια! Τὸ ἔθιμο ἔφεραν στὴν Ἀγγλία οἱ Ρωμαῖοι καὶ συνεχίστηκε καὶ στὴν Χριστιανικὴ ἐποχή. Μετὰ τὴν ἀναγνώριση τοῦ Χριστιανισμοῦ, σὰν ἐπίσημης Θρησκείας, ἔγιναν προσπάθειες γιὰ τὴν κατάργηση τῆς γιορτῆς.
Ὅμως αὐτὸ ποὺ τελικὰ κατορθώθηκε, ἦταν ν᾽ ἀλλάξει ἡ γιορτὴ ἀπὸ Λουπερκάλια σὲ μέρα τοῦ … Ἁγίου Βαλεντίνου! Ἄς δοῦμε τώρα πὼς ἐπιλέχθηκε τὸ ὄνομα «Βαλεντῖνος». Σύμφωνα μὲ τὸ «Λεξικὸ Ἑλλ. καὶ Ρωμ. Βιογραφίας καὶ Μυθολογίας τοῦ Σμίθ», οἱ Ρωμαῖοι ταύτιζαν τὸν Λούπερκους μὲ τὸν θεὸ Πάνα, ποὺ λατρευόταν στὴν Ἀρκαδία σὰν θεὸς τοῦ φωτός. Ἀπ᾽ αὐτὴ τὴν ἄποψη, ὁ Πάνας ταυτίζεται μὲ τὸν Φοινικικὸ θεὸ Βάαλ, ποὺ ἀναφέρεται στὴν Π. Διαθήκη. Βάαλ, ὡστόσο, ἦταν κι ὁ τίτλος τοῦ Νεβρώδ, ἱδρυτῆ τῆς Βαβυλώνας καὶ θεοποιημένου ἥρωα, ποὺ εἰσήγαγε τὸ βαβυλωνιακὸ εἰδωλολατρικὸ σύστημα. Κάποιες παραδόσεις ἀναφέρουν ὅτι ὁ Νεβρώδ, κυνήγησε στὰ Ἀπέννινα ὄρη λύκους, ἀπʼ ὅπου καὶ ὀνομάστηκε Λούπερκους καθὼς καὶ Βαλεντῖνος (Valentinus) ἀπʼ τὸ ἐπίθετο valeus (= ἰσχυρός). Ὅσον ἀφορᾶ τὴ χρήση τοῦ συμβόλου τῆς καρδιᾶς εἰκάζεται ὅτι ἐπειδὴ στὴ γλώσσα τῆς Βαβυλώνας αὐτὴ προφέρεται «βάλ», ἀπʼ τὴν ὁμοιότητα στὴν προφορὰ μὲ τὸ ὄνομά του, ἔγινε σύμβολο τοῦ Βάαλ!
Παγανιστικὴ ρίζα ἔχει ἀκόμη καὶ ἡ ἡμέρα τοῦ ἑορτασμοῦ!
Ἂν ἀναρωτιέται κανεὶς γιατί ὁρίστηκε ἡ 14η Φεβρουαρίου σὰν ἡμέρα τῆς γιορτῆς, θὰ δεῖ πὼς ὑπάρχει κι ἐδῶ ἐξήγηση. Ἡ γέννηση τοῦ Νεβρὼδ-Βάαλ, τοποθετήθηκε στὸ χειμερινὸ ἡλιοστάσιο. Στὸν 21ο αἰώνα π.Χ., αὐτὸ συνέπιπτε μὲ τὴν 6η Ἰανουαρίου καὶ ἡ Σεμίραμις Α´ ὅρισε τὰ γενέθλια τοῦ Νεβρώδ, νὰ γιορτάζονται αὐτὴ τὴν ἡμέρα!Ὡστόσο οἱ ἀρχαῖοι θεωροῦσαν τὴ μητέρα ἀκάθαρτη ὡς τὴν 40η, ὕστερα ἀπʼ τὴ γέννηση τοῦ παιδιοῦ της. Μετρώντας 40 ἡμέρες κατὰ τὴν 6 Ἰαν., καταλήγουμε στὴν 15 Φεβρ. (ἢ τὸ βράδυ τῆς 14ης, ὅπως ὑπολόγιζαν τὶς ἡμέρες τότεἀπʼ τὴ δύση τοῦ ἡλίου). Δηλαδὴ ἐρχόμαστε στὰ Λουπερκάλια ἢ τὴ σημερινὴ γιορτὴ τοῦ «Ἁγίου Βαλεντίνου». Αὐτὴ ἀκριβῶς τὴν ἡμέρα, πίστευαν πὼς παρουσιάστηκε δημόσια πιὰ καθαρισμένη, ἡ μητέρα τοῦ Νεβρὼδ μὲ τὸν ἴδιο!
Εἶναι μιὰ ἀκόμη γιορτὴ τῆς παγκοσμιοποίησης!
Βλέπουμε, τελικά, πὼς ἡ «σύγχρονη» γιὰ μᾶς αὐτὴ γιορτή, δὲν εἶναι τίποτʼ ἄλλο, παρὰ ἕνα πανάρχαιο εἰδωλολατρικὸ ἔθιμο, ποὺ ὁ διάβολος πέρασε καὶ στὶς μέρες μας, ἐπικαλύπτοντάς το μὲ κάποιο Χριστιανικὸ ὄνομα καὶ «σύγχρονους» τρόπους ἔκφρασης. Μὲ ἄλλα λόγια πρόκειται γιὰ μιὰ ἀκόμη γιορτὴ τῆς παγκοσμιοποίησης, ποὺ τὴν περιφέρει καὶ τὴν ἐπιβάλλει σʼ ὅλο τὸν πλανήτη! Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ὅλα τά τῆς παγκοσμιοποίησης ἔχουν δύο διαστάσεις. Τὴν ἐμπορικὴ καὶ τὴν πνευματική. Μὲ τὴν ἐμπορικὴ κερδίζουν ὅλοι οἱ ἔμποροι μὲ πρωτοστάτες πάντα τὶς πολυεθνικές, ὁπότε ἔτσι ὑπὸ τὰ ἄκρατα ἐμπορικὰ συμφέροντα προωθεῖται παντοῦ σʼ ὅλο τὸν πλανήτη. Μὲ τὴν πνευματικὴ πλευρὰ ἔχει νὰ κάνει ἡ λεγόμενη «Νέα Ἐποχὴ»[1], ἡ ὁποία διὰ τῆς παγκοσμιοποίησης, ἡ ὁποία τελικὰ εἶναι τὸ ὄχημά της, τήν προωθεῖ στὴν παγκόσμια κοινότητα. Αὐτοὶ κρατοῦν καὶ τὴν γιορτὴ πάντα στὴν ἐπικαιρότητα καὶ δέν τὴν ξεχνοῦν ποτέ! Ὄχι, δὲν τὴν θυμοῦνται οἱ ἐρωτευμένοι! Οἱ περισσότεροι τουλάχιστον.
Μέσα στὶς τόσες φροντίδες καὶ τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς, ποιὸς προσπαθεῖ νὰ θυμᾶται τὴν 14η Φεβρουαρίου; Κι ὅμως τὸ «ἔθιμο» τηρεῖται! Γιατί, ἀκριβῶς, τὸ πῆρε στὰ χέρια του ὁ ἐπιχειρηματικὸς κόσμος (ἀνθοπῶλες, ζαχαροπλάστες κ.λ.π.) καὶ τὸ πλασάρουν παντοῦ, ἀφοῦ τὸ βρῆκαν σὰν τρόπο προώθησης τῶν προϊόντων τους. Οἱ ραδιοφωνικοί μας σταθμοὶ γιὰ νὰ διατηρήσουν ψηλὰ τὶς ἀκροαματικότητές τους, τὸ διακηρύττουν παντοῦ, ἐνῶ ὑπάρχουν καὶ εἰδικὲς ἐκπομπὲς, ὅπου οἱ ἐρωτευμένοι στέλνουν μηνύματα στοὺς «δικούς» τους. Οἱ ἐφημερίδες, πέραν ἀπʼ τὶς διαφημίσεις, δημοσιεύουν καὶ διαγωνισμούς, ὅπου ἂν ἀπαντήσουν σωστὰ οἱ ἐρωτευμένοι ἀναγνῶστες, θὰ ἔχουν δῶρα ἀνάλογα ταξίδια, ποὺ προσφέρουν διάφορες ἑταιρεῖες. Ὅμως, Τί σημαίνει αὐτὸ γιὰ τὴν νεολαία; Ἕνα τέτοιο ἔθιμο, μὲ μιὰ τέτοια ἱστορία, τί λέτε, εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει ἔστω καὶ κάποια θετικὰ στοιχεῖα; Μὲ μιὰ τέτοια βαριὰ εἰδωλολατρικὴ κληρονομιά, πῶς μπορεῖ νὰ μὴ ἔχει συγκεκριμένες ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις; Κι ἄς ἀπαριθμήσουμε μερικές…
α. Δημιουργεῖ αἴσθημα μειονεκτικότητας, σ᾽ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν δεσμούς! Ναί, σ᾽ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν ἐρωτικὲς σχέσεις, δημιουργεῖ ἕνα κόμπλεξ. Μιὰ κατωτερότητα! Ἐνῶ στὴν οὐσία, αὐτοὶ ποὺ μειονεκτοῦν, δὲν εἶναι βέβαια οἱ ἁγνοὶ κι ἀγωνιζόμενοι νέοι, ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν ἐμπλακεῖ στὰ δίχτυα τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πορνείας. Δηλαδή, παρουσιάζεται μιὰ τέλεια ἀντιστροφὴ τῶν πραγμάτων κι ἐπιχειρεῖται ἕνα ἀντιμήνυμα.
β. Σ᾽ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν δεσμούς, ἀναπτύσσει τὸν ἐρωτισμό! Γιατί μὲ τὰ γελοῖα συνθήματα καὶ ἄλλα ὑπονοούμενα, ποὺ γράφονται στὶς κάρτες, ἐπιχειρεῖται μιὰ τόνωση τῶν ἐρωτικῶν σχέσεων καὶ δημιουργεῖται ἐντύπωση ὅτι, ὄχι μόνον κάνουν καλά, μ᾽ ἕνα τέτοιο δεσμὸ (ἰδιαίτερα ἂν δὲν κινεῖται σὲ σωστὰ πλαίσια), ἀλλὰ πρέπει νὰ κάνουν κι ἀκόμη περισσότερα!
γ. Ἐντείνει τὸ λίβα τοῦ πανσεξουαλισμοῦ! Δὲν φθάνει ἡ ἤδη φορτισμένη ἀτμόσφαιρα, ὅπου ζεῖ σήμερα ἕνας νέος, ἔρχεται τώρα καὶ τούτη ἡ γιορτή, γιὰ νὰ κάνει ἀκόμη πιὸ φοβερό τό ὅλο πρόβλημα. Καὶ τοὺς μὲν πρώτους, προσπαθεῖ νὰ τοὺς στρέψει στὴν πορνεία ἐνῶ τοὺς ἄλλους νὰ τοὺς βυθίσει περισσότερο στὸ βοῦρκο, ὅπου ἤδη βρίσκονται!
δ. Ἀμβλύνει τὴ συνείδηση! Ἀφοῦ οἱ ἐρωτικὲς σχέσεις, ποὺ ἔχει κάποιο ζευγάρι, εἶναι ἔξω ἀπʼ τὰ σωστὰ πλαίσια, ὁπωσδήποτε ὑπάρχουν οἱ συνεχεῖς καὶ ἀφόρητοι ἔλεγχοι τῆς συνείδησης. Τὸ ὅλο κλίμα τῆς γιορτῆς, προσπαθεῖ νὰ τὶς παραμερίσει, βάζοντας σὰν προστάτη της καὶ εἰδικά τῶν ἐρωτευμένων, ἕναν ἅγιο! Γιατί ἀφοῦ ἕνας ἅγιος προστατεύει τέτοιες σχέσεις, τότε γιατί αὐτὸ πού κάνουν εἶναι κακό; Αὐτὸ μάλιστα γίνεται μιὰ τέλεια παγίδα καὶ γι᾽ αὐτοὺς, ποὺ δὲν ἔχουν τέτοιους δεσμούς. Τοὺς φέρνει τὴν ἐντύπωση, πὼς ἐκ τῶν πραγμάτων ἔχουν λανθασμένες ἀντιλήψεις, ἀφοῦ αὐτοὶ ἀπορρίπτουν ἀκόμη κι ἐκεῖνο, ποὺ ἕνας ἅγιος προστατεύει! Τί φοβερὰ πράγματα στ᾽ ἀλήθεια!
ε. Καὶ βέβαια οὔτε λόγος νὰ γίνεται γιὰ τὸν ἄλλο ἔρωτα… Πρόκειται γιὰ τὸν Θεῖο ἔρωτα, ὅπως τὸν ἀποκαλοῦν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ πρέπει νὰ ὑπάρχει στὴ ζωή μας εἴτε εἴμαστε παντρεμένοι εἴτε ἀνύπαντροι, εἴτε πρὶν ἀπʼ τὸν γάμο μας εἴτε καὶ μετὰ ἀπʼ αὐτόν[2]! Αὐτὸν ἀπʼ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ διακατέχεται ἡ ζωὴ ὅλων μας καὶ ἀσφαλῶς καὶ τῶν νέων. Ὁ Χριστὸς στὸν νέο ἐκεῖνον, ποὺ τὸν ἐρώτησε τί νὰ κάνει γιὰ νὰ κερδίσει τὴν αἰώνια ζωὴ τοῦ ἀπάντησε πὼς τὸ πρῶτο εἶναι τό «νὰ ἀγαπήσεις τὸν Κύριο τὸν Θεό σου μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου καὶ μὲ ὅλη τὴν ψυχή σου καὶ μὲ ὅλη τὴ δύναμή σου»! Καὶ τὸ ὅλο φαινόμενο, θυμίζει τοὺς ἀρχαίους, ὅπου γιὰ κάθε καλὴ ἢ κακὴ συνήθεια τῆς ζωῆς τους, δημιουργοῦσαν κι ἕναν θεὸ, ὅπου τὴν προστάτευε! Ἔτσι, προσπαθοῦσαν νὰ ἔχουν τὸ κεφάλι τους ἥσυχο, σ᾽ ὁ,τιδήποτε μποροῦσε νὰ τοὺς ἐλέγξει! Ἡ ἴδια εἰδωλολατρικὴ τακτικὴ κι ἐδῶ!
Συμπέρασμα
Ἀντιλαμβάνεστε πιὰ φίλοι, πὼς μιὰ τέτοια γιορτή, εἶναι ἐντελῶς ξένη μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ Χριστιανοῦ καὶ μάλιστα τοῦ Ὀρθοδόξου. Ἐντελῶς ἔξω ἀπʼ τὶς παραδόσεις μας, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸ «φροῦτο» αὐτὸ ἀποτελεῖ μακρόχρονη παράδοση ἄλλων λαῶν, ποὺ προσπαθοῦν κάποιοι νὰ θρονιάσουν καὶ στὴ Χώρα μας. Ἀκόμη καὶ στὴν περίπτωση, ποὺ οἱ σχέσεις μὲ τὸ ἄλλο φύλο βρίσκονται σὲ σωστὸ δρόμο (π.χ. ἀρραβωνιασμένοι) ἀπορρίψτε τὸ διαβολικὸ αὐτὸ ἔθιμο. Γιατί μὲ τὴν τήρησή του, τὸ ἑδραιώνουμε καὶ τὸ ἐπεκτείνουμε περισσότερο, μʼ ὅλες του τὶς ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις. Μακριὰ ἀπʼ τὴ ζωὴ μας οἱ παγκοσμιοποιημένες ἀνοησίες
Σημειώσεις:
[1] Τί ἀκριβῶς εἶναι αὐτή μπορεῖτε να τό δεῖτε στά βιβλία μας «Ἡ Παγκοσμιοποίηση καί οἱ Νέοι», «Ὁ Σατανισμός στή μουσική ρόκ», «Πίσω ἀπ᾽ τή βιτρίνα τῶν παιχνιδιῶν».
[2] Περισσότερα βλέπετε στά βιβλία μας «Ὑπάρχει καί θεῖος ἔρωτας κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας».
(Πηγή: Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος, Ὀρθόδοξος Τύπος, ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ)
* * *
Σχόλιο Τ.I.: Η Παπική παρασυναγωγή έχει αρκετούς Αγίους Βαλεντίνους καθώς το όνομα είναι διαδεδομένο στην Ιταλία. Για τον Βαλεντίνο υπάρχουν διάφοροι θρύλοι. Εκτός από τον επίσκοπο των Τέρμι, θρύλος θέλει τον Βαλεντίνο ιερέα στη Ρώμη την εποχή του αυτοκράτορα Κλαύδιου Β’ τον 3ο αιώνα μ.Χ. Αυτός αντιμετώπιζε δυσκολίες στη στρατολόγηση νέων στο Ρωμαϊκό στρατό και επειδή πίστευε ότι αυτό οφειλόταν στο ότι οι άντρες δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τις γυναίκες τους εξέδωσε διάταγμα απαγόρευσης αρραβώνων και γάμων. Ο θρύλος θέλει τον Βαλεντίνο να μην ακολουθεί τη διαταγή και να παντρεύει μυστικά ζευγάρια Χριστιανών. Άλλος θρύλος θέλει τον Άγιο Βαλεντίνο να σκοτώνεται στην προσπάθειά του να βοηθήσει Χριστιανούς να γλυτώσουν από τους διωγμούς των Ρωμαίων. Κατά άλλο μύθο, ο Βαλεντίνος είναι φυλακισμένος στην απομόνωση και στέλνει ερωτικά γράμματα στο κορίτσι που είχε ερωτευτεί, την κόρη του δεσμοφύλακα. Στο τελευταίο γράμμα του, πριν εκτελεστεί, χρησιμοποιεί την φράση-χαιρετισμό: «Από τον Βαλεντίνο σου», που διασώζεται μέχρι και τις μέρες μας. Σύμφωνα με άλλο θρύλο, ο ιερέας Βαλεντίνος, ενώ φρόντιζε τον κήπο του σπιτιού του, άκουσε ένα ζευγάρι να τσακώνεται. Παρεμβαίνει ως ειρηνοποιός προσφέροντάς τους ένα τριαντάφυλλο και, αφού τους συμφιλιώνει, το ζευγάρι του ζητά να ευλογήσει τη σχέση και το γάμο τους.
Σχετικά με την καθιέρωση της εορτής αναφέρθηκε ότι το 496 μ.Χ. ο πάπας Γελάσιος (Gelasious) αποκηρύσσει την παγανιστική ειδωλολατρική εορτή Λουπερκάλια προς τιμή της ειδωλολατρικής θεότητας του Λούπερκους, και την αντικαθιστά με τον εορτασμό του μάρτυρα Βαλεντίνου.
Μία άλλη σοβαρή εκδοχή, που υποστηρίζεται από λαογράφους, αναφέρει ότι η 14η Φεβρουαρίου, ως ημέρα εορτασμού του αγίου Βαλεντίνου πρωτοεμφανίστηκε στην Αγγλία τον 14ο αιώνα. Σύμφωνα με τα ειδωλολατρικά ήθη και έθιμα, ο λαός εκείνη την ημέρα γιόρταζε το ζευγάρωμα των πουλιών. Άγαμοι άνδρες κληρώνονταν (στα αρχαία Λουπερκάλια έμπαιναν σε κλήρο οι γυναίκες) να παραδίδονται σε νεαρές γυναίκες στις οποίες όφειλαν να εκτελούν όλα τα θελήματα που τους επέβαλαν εκείνες ενώ το κελάδισμα των πουλιών συνόδευε ερωτικά λόγια και τραγούδια. Άλλος λαογράφος συνδέει την ημέρα του αγίου Βαλεντίνου με έθιμο που συνηθιζόταν στη Λωραίνη της Γαλλίας κατά την τελευταία ημέρα του καρναβαλιού, όπου αφήνονταν ελεύθερα τα ερωτικά ένστικτα χωρίς ηθικούς φραγμούς και να καταλήγουν σε όργια.
Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι ο Δούκας της Ορλεάνης Κάρολος, ακολουθώντας την παράδοση του “αγίου”, το έτος 1415 μ.Χ. στέλνει στην αγαπημένη του την πρώτη «κάρτα του Βαλεντίνου» από τη φυλακή όπου ήταν κλεισμένος (εξού και το έθιμο με την αποστολή «κάρτας αγάπης» που κυριαρχεί μέχρι τις μέρες μας). Συγκεκριμένα, μία ημέρα πριν την εκτέλεσή του, έστειλε αποχαιρετιστήριο γράμμα στην αγαπημένη του με τη φράση «ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ ΣΟΥ».
Με την πάροδο των αιώνων ο εορτασμός του “αγίου Βαλεντίνου” ως ημέρα των ερωτευμένων έλαβε μορφές που δεν αφορούσαν πλέον μόνο στους νέους και στους ελεύθερους, αλλά και στους παντρεμένους! Παντρεμένες γυναίκες συμμετέχουν στον εορτασμό, και μακριά από τη “συζυγική κηδεμονία” διασκεδάζουν “ελεύθερα” με όποια μορφή θέλουν. Μέσα στο γενικό ηθικό ξεπεσμό, ο επίσκοπος Σαβοΐας το έτος 1626 μ.Χ. καταδικάζει αυστηρά το έθιμο των εορταστικών εκδηλώσεων την ημέρα του αγίου Βαλεντίνου, θεωρώντας ότι είναι απαράδεκτος και επικίνδυνος ο ανήθικος συνεταιρισμός, όπου ένας άνδρας επιτρέπει ασυζητί στη γυναίκα του να συνομιλεί με τον «βαλεντίνο» που τη διάλεξε με κλήρο, με όλα τα μετέπειτα επακόλουθα.
Η όλη “ιστορική διαδρομή” εμπλέκει και την Ελλάδα. Το 1815 τα λείψανα του “αγίου” δωρήθηκαν από τον Πάπα σε κάποιον ευγενή Ιταλό ιερέα. Το 1907 εμφανίζονται στη Μυτιλήνη(!) στον Παπικό ναό της Παναγίας όπου κατά πάσα πιθανότητα έφτασαν μέσω κάποιου απογόνου και κληρονόμου του κληρικού, ο οποίος πρέπει να μετανάστευσε στη Μυτιλήνη, στην οποία τότε υπήρχε κοινότητα δυτικό-ευρωπαίων Παπικών. Τα λείψανα παραμένουν εκεί μέχρι το 1990 οπότε μεταφέρονται στην Αθήνα στο ναό των αγίων Φραγκίσκου και Κλάρας της Ιταλικής παροικίας.
Το 2016, η ένωση Θεολόγων του νομού Λέσβου εκδίδει την παρακάτω ορθοδοξότατη ανακοίνωση, η οποία στοχοποιείται αδιανοήτως από την οικουμενιστική ΕΡΤ Αιγαίου (που όλοι πληρώνουμε) ως “ανακοίνωση μίσους”(!?):
« Ο δήμος Λέσβου, το Επιμελητήριο, ο Εμπορικός Σύλλογος και η Ένωση ξενοδόχων, σύμφωνα με ανακοίνωση που δημοσίευσαν τα ΜΜΕ, προσκαλούν σε διήμερο φεστιβάλ με τίτλο «ο Άγιος Βαλεντίνος της Μυτιλήνης 2016». Στο φεστιβάλ αυτό, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις που έγιναν, μεταξύ των άλλων εκδηλώσεων, αναφέρεται ότι «ο Αρχιεπίσκοπος Νάξου, Τήνου, Άνδρου, Μυκόνου και Μητροπολίτης παντός Αιγαίου κ. Νικόλαος», θα τελέσει πανηγυρικό Αρχιερατικό Εσπερινό, λιτάνευση των λειψάνων του Αγίου Βαλεντίνου, με κάθε τιμή στο κέντρο της πόλης και κοπή της βασιλόπιτας της «Ενορίας».
Κατόπιν αυτών των πρωτοβουλιών του δήμου Λέσβου και οικονομικών φορέων του νησιού μας, ορθόδοξοι χριστιανοί πολίτες του δήμου Λέσβου, μας προέτρεψαν να τοποθετηθούμε επί του θέματος. Ως εκ τούτου είμαστε υποχρεωμένοι ως Ένωση Θεολόγων Λέσβου, να θέσουμε δημόσια ορισμένα ζητήματα που εύλογα προκύπτουν από αυτές τις εκδηλώσεις.
Προς τους οργανωτές των εκδηλώσεων:
1. Υπήρξε ποτέ στη χριστιανική συνείδηση του λαού της Λέσβου, η τιμή ως αγίου του επονομαζόμενου Παπικού «αγίου» Βαλεντίνου; Τιμήθηκε δηλαδή, ποτέ μέχρι σήμερα, η μνήμη αυτού του «αγίου» στη Μυτιλήνη ή τώρα προσπαθούμε να την καθιερώσουμε μεθοδευμένα και βεβιασμένα με τη διοργάνωση φεστιβάλ; Η Ορθόδοξη Εκκλησία με φεστιβάλ γιορτάζει τους Αγίους της;
2. Για ποιο λόγο γίνονται τόσες απέλπιδες προσπάθειες καθιέρωσης Παπικής εορτής στο νησί μας; Μήπως για το οικονομικό κέρδος που τυχόν θα ήθελε προκύψει;  Έχουμε αναλογισθεί την πιθανότητα να υπάρξει, τελικά, μαζί με κάποιο οικονομικό όφελος, και πολλαπλάσια πνευματική ζημιά από αυτό το φεστιβάλ, δημιουργώντας προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν; Άραγε, η πλειοψηφία των κατοίκων του δήμου Λέσβου, συμφωνεί  με τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος σε τέτοιου είδους αμφιβόλου ποιότητος και αποτελεσματικότητας εγχειρήματα που κινούνται μακριά από τον χώρο της πίστης τους, καθόσον μάλιστα, πραγματοποιούνται 3 ημέρες πριν την μεγάλη τοπική λεσβιακή εορτή του Αγίου Θεοδώρου του Βυζάντιου του πολιούχου της Μυτιλήνης και της Λέσβου;
3. Οι οργανωτές των παραπάνω εκδηλώσεων, έχουν άραγε, αντιληφθεί ότι παραπλανούν τον λαό, ασκώντας προπαγάνδα του χειρίστου είδους, όταν  αποκρύπτουν και δεν αναφέρουν ότι το πρόσωπο που θα «προεξάρχει», θα «χοροστατήσει» των εκδηλώσεών τους, δεν έχει  σχέση με την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία; Γιατί δεν αναφέρουν ότι «ο Αρχιεπίσκοπος Νάξου, Τήνου, Άνδρου, Μυκόνου και Μητροπολίτης παντός Αιγαίου κ. Νικόλαος», ανήκει στους Ρωμαιοκαθολικούς-Παπικούς;
Προς το δήμαρχο Λέσβου:
1. Πολλοί συμπολίτες μας, μεταφέρουν και προς τα μέλη της Ενώσεώς μας, την απογοήτευσή τους, βλέποντας τον τοπικό δημοτικό άρχοντα που εξέλεξαν, να μη συμμετέχει σχεδόν σε καμιά ορθόδοξη χριστιανική λατρευτική σύναξη, αλλά, αντίθετα, να θέτει υπό την αιγίδα του κάθε αλλόθρησκη, αλλόδοξη ή ακόμα και αιρετική εκδήλωση και αναρωτιούνται δικαιολογημένα, γιατί να συμβαίνει αυτό;
Προς όλους τους ενδιαφερόμενους:
1. Η γιορτή του «Αγίου» Βαλεντίνου ως προστάτη των ερωτευμένων είναι ανορθόδοξη   και   ξενόφερτη. Η γιορτή αυτή είναι αναβίωση μιας ειδωλολατρικής αισθησιακής γιορτής που γινόταν αιώνες προ Χριστού και κατά την οποία οι Ρωμαίοι γιόρταζαν προς τιμήν του Νεβρώδ ή Βάαλ ή Βαλεντίνου (η λέξη Valentinus προέρχεται από το επίθετο values που σημαίνει «ισχυρός»), ή Λούπερκους, κυνηγού λύκων και την ονόμαζαν Λουπεργκάλια (Lupercalia). Το έθιμο ανταλλαγής δώρων μεταξύ των «αγαπημένων» συνηθίζονταν από εκείνη την εποχή, όπως και η χρήση του συμβόλου της καρδιάς(Βαλ στη γλώσσα των Βαβυλωνίων σημαίνει «καρδιά» και ήταν το σύμβολο του αιμοδιψή ειδωλολατρικού θεού Βάαλ).
2. Υπενθυμίζουμε στους Ορθοδόξους συμπολίτες μας πως, σύμφωνα με την Πατερική   Ορθόδοξη    θέση   και   τακτική,   δεν   επιτρέπεται   να συμμετάσχουμε σε εκδηλώσεις που είναι κατάλοιπα της Ειδωλολατρίας,  όπως αυτές που διοργανώνει ο δήμος Λέσβου για τη γιορτή του «Αγίου» Βαλεντίνου και, πολύ περισσότερο, δεν επιτρέπεται να συμπροσευχόμαστε με εκκλησιαστικά «ακοινώνητους» αδελφούς.
3. Αξίζει, τέλος, να επισημάνουμε, προς όλους τους ενδιαφερόμενους, ότι, στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία επειδή οι χριστιανοί γνωρίζουν και τη σημασία των εννοιών(πχ αλήθεια, αγιότητα, αγάπη, έρωτας, πίστη, κ.ά.) αλλά επίσης, και να χρησιμοποιούν τη διάκριση στην ιεράρχησή τους, δεν χρειάζονται κανέναν «άγιο» του έρωτα, διότι πάνω και πρώτα απ΄ όλα, έχουν τον Θεό της αγάπης, τον Χριστό, ο οποίος, μάλιστα, θυσιάστηκε για να μας σώσει, νικώντας τον Θάνατο και διά της Αναστάσεώς Του άνοιξε σε όλους τους ανθρώπους που μετανοούν την πόρτα της αιωνίου ζωής.
Για το ΔΣ
της Ένωσης Θεολόγων Ν. Λέσβου
Ο Πρόεδρος ,Παναγιώτης Τσαγκάρης
Ο Γραμματέας, Βασίλειος Μαντζουράνης »
(Πηγή: ΕΡΤ Αιγαίου)
 Πηγή: ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑΕΡΤ Αιγαίου Από tideon.org
Δείτε σχετικά και:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com