21 Μαρ 2017

Ο αμφισβητών ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία


Σχετική εικόνα

Ο κ. ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗΣ, Ο ΑΜΦΙΣΒΗΤΩΝ ΟΤΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Σε ομιλία του στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ο καθηγητής κ. Γρηγόριος Λαρεντζάκης, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Graz, στις 16 Μαρτίου 2017, με θέμα «Οι αποφάσεις της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Μαρτυρία του Ορθοδόξου φρονήματος και προοπτικές για το μέλλον) (amen.gr), αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και  στις «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον».
Στην όλη ομιλία του ο κ. Λαρεντζάκης παρουσιάζεται ως υπέρμαχος  της Συνόδου της Κρήτης.  Πως μπορεί ο κ. Λαρεντζάκης να προβάλλει εαυτόν ως υποστηρικτή και υπέρμαχο  της Συνόδου της Κρήτης, τη στιγμή που αμφισβητεί την Παράγραφο 1 του κειμένου  «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», που αναφέρει ρητά ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία, είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία»;

Η αμφισβήτηση αυτή σαφέστατα διαφαίνεται από προηγούμενο κείμενο  του κ. Λαρεντζάκη, που τιτλοφορείται «Εκκλησία και Εκκλησίες σε σχέση με την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας», στο κεφάλαιο που επιγράφεται ‘’Εκκλησία και Εκκλησίες’’ όπου αναφέρει προλογικά τα εξής : «Οι αντιδρώντες αναφέρονται και επικαλούνται το Σύμβολο της Πίστεως και ισχυρίζονται ότι με την έκφραση ‘’Εις Μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν’’ εννοείται αποκλειστικώς και μόνον η Ορθόδοξος Εκκλησία».  Αποτελεί σαφέστατη αμφισβήτηση της αυτοσυνειδησίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Και φυσικά αυτή του η αναφορά δεν αποτελεί μόνο κακόδοξη παρερμηνεία  του Συμβόλου της Πίστεώς, αλλά και της προλογικής αναφοράς του κειμένου της Συνόδου της Κρήτης, που αναφέρει ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία, είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» (Παρ. 1).   
Μπορεί να χαρακτηρισθεί αυτή κακόδοξη αμφισβήτηση του κ. Λαρεντζάκη, ως ορθόδοξη θεολογική διατύπωση; Φυσικά όχι. Κατά τα άλλα στο προηγούμενο κείμενό  του, που τιτλοφορείται «Εκκλησία και Εκκλησίες σε σχέση με την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας» ανέφερε ότι  «οι πολλαπλές αντιδράσεις ορισμένων κατά της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου»  «δίδουν και την ευκαιρία για την ορθόδοξη διατύπωση της πίστεώς μας χωρίς προκαταλήψεις και πολεμικές».  Πως μπορεί αυτή η κακόδοξη αμφισβήτηση να θεωρηθεί ως ορθόδοξη θεολογική διατύπωση;
Το γεγονός της κακόδοξης αμφισβήτησης της αυτοσυνειδησίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπου αναφέρει ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία, είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» (Παρ. 1), θα έπρεπε να γίνει αφορμή καταδικαστικών σχολιασμών.  Αντί τούτου επικρατεί απαξίωση και πολεμική προς όσους με Ορθόδοξη ακρίβεια τοποθετούνται στο σχετικό κείμενο της Συνόδου της Κρήτης.

Πως μπορεί ο κ. Λαρεντζάκης να προβάλλει εαυτόν ως υποστηρικτή και υπέρμαχο  της Συνόδου της Κρήτης, τη στιγμή που αμφισβητεί την Παράγραφο 1 του κειμένου  «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» της Συνόδου της Κρήτης;  Αναμφισβήτητα παρατηρείται αμφισβήτηση της Συνόδου της Κρήτης, από τον κ. Λαρεντζάκη, από την αντίθετη όμως πλευρά.  Η απαξίωση και η πολεμική απευθύνεται αποκλειστικά προς όσους με Ορθόδοξη ακρίβεια τοποθετούνται στο σχετικό κείμενο της Συνόδου της Κρήτης.

2 σχόλια:

  1. Εἶναι ὄντως φαιδρό τό ὅτι καταντήσαμε νά τοποθετοῦμε δίπλα-δίπλα τήν ἀθέτηση τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως μέ τήν ἀθέτηση τῶν θέσεων τῆς λεγομένης Συνὀδου τῆς Κρήτης. Ἔστω κι ἄν πρόκειται γιά τήν κατάδειξη τῆς ἀμετροέπειας κάποιου τό κακό τό προωθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι. Ἄς ξεκαθαρίσουμε ὅτι ἀκόμη καί ἡ ἀναφορά στή ληστρική ψευτοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου μᾶς μολύνει διότι ΟΛΑ αὐτῆς τῆς φιέστας καί τοῦ θεάτρου τῆς Κρήτης πρέπι γιά τούς ὀρθοδόξως φρονοῦντας νά θεωροῦνται ὡς μή γενομενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στην ενωτική ψευδοσύνοδο της Φεράρας-Φλωρεντίας (1438-1439), οι λατινόφρονες ισχυρίζονταν ότι οι διαφορές που μας χωρίζουν από τους Λατίνους είναι μικρές, και αν οι δικοί μας θελήσουν να γίνει η ένωση, εύκολα θα διορθωθούν. Όταν ο Άγιος Μάρκος αντέτεινε ότι είναι μεγάλες οι διαφορές που μας χωρίζουν, του απήντησαν, ότι δεν είναι αιρετικοί οι Λατίνοι και δεν μπορεί να τους ονομάζει αιρετικούς, γιατί ούτε και οι προηγούμενοι λόγιοι και άγιοι άνδρες ονόμαζαν τον Λατινισμό αίρεση. Ο Άγιος Μάρκος αποκρίθηκε ότι είναι αίρεση, και έτσι τους θεωρούσαν και οι προηγούμενοι αλλά δεν θέλησαν να διακηρύξουν φανερά και να καταδικάσουν τους Λατίνους ως αιρετικούς, γιατί ήλπισαν και περίμεναν, ότι θα επιστρέψουν, και γιατί είχαν ανάγκη της φιλίας τους˙ αν αμφέβαλλαν γι’ αυτό, θα μπορούσε να τους αποδείξει με μαρτυρίες από τα κείμενα ότι τους θεωρούσαν ως αιρετικούς. Το να ονομάζουμε τους Λατίνους σχισματικούς (εξηγεί ο Άγιος Μάρκος) το δανεισθήκαμε από εκείνους˙ μας ονομάζουν εκείνοι σχισματικούς, γιατί δεν έχουν να μας κατηγορήσουν κάτι ως προς την πίστη, ως προς τα δόγματα, αλλά γιατί δεν δεχθήκαμε την υποταγή στον πάπα, την οποία οφείλουμε, όπως πιστεύουν. Πρέπει όμως να σκεφθούμε αν είναι σωστό να ανταποδίδουμε και εμείς χαριζόμενοι τον ίδιο χαρακτηρισμό του σχισματικού και όχι του αιρετικού, όπως είναι σωστό, αφού πλανώνται στην πίστη. Οι σύγχρονοί μας λατινόφρονες αποθρασύνονται διαρκώς περισσότερο, γιατί τους ευνοεί η περιρρέουσα οικουμενιστική και συγκρητιστική ατμόσφαιρα, που έχει κυριαρχήσει πλέον στην Εκκλησία και στη Θεολογία. Δεν τολμά κανείς να χαρακτηρίσει τους Παπικούς και τους Προτεστάντες ως αιρετικούς, ούτε καν ως σχισματικούς. Η Εκκλησιολογία των αδελφών εκκλησιών και η εξίσωση των ομολογιών, σημαίνει ταύτιση και εξίσωση της Ορθοδοξίας με τις αιρέσεις. Για εμάς τους Ορθοδόξους υπάρχει μία και μοναδική Εκκλησία, η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία και ένα μόνο ορθό δόγμα, το ορθόδοξο δόγμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή