11 Δεκ 2015

Ο Ναπολέων Ζέρβας [12/12/1957] και ο ΕΔΕΣ



Ο Ναπολέων Ζέρβας [12/12/1957] και ο ΕΔΕΣ
Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΔΕΣ: Ο Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος (ΕΔΕΣ) υπήρξε μια πατριωτική ελληνική αντιστασιακή οργάνωση στη διάρκεια της τριπλής κατοχής της Ελλάδας. Ιδεολογικά ανήκε στο φιλελεύθερο δημοκρατικό στρατόπεδο, σε αντίθεση με το [φιλο-]κομμουνιστικό ΕΑΜ, που επιδίωκε και την αλλαγή του καθεστώτος. Ιδρύθηκε στις 15/10/1941 και είχε ως πολιτικό αρχηγό τον Κομνηνό Πυρομάγλου ενώ στρατιωτικός του αρχηγός ήταν ο Ν. Ζέρβας. Ο ΕΔΕΣ συμμετείχε στην επιτυχή ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου, που οργανώθηκε από Άγγλους στρατιωτικούς και στην οποία συμμετείχαν δυνάμεις και του ΕΛΑΣ. Αργότερα το ΕΑΜ και το στρατιωτικό του σκέλος, ο ΕΛΑΣ ήρθε σε σύγκρουση με τον ΕΔΕΣ διότι το ΕΑΜ διέδιδε ψευδώς ότι μαχητές του ΕΔΕΣ συνεργαζόταν με τον κατακτητή. Από την πλευρά του ο ΕΔΕΣ αντιλαμβανόταν ότι η πραγματική αίτια της σύγκρουσης ήταν η προσπάθεια των κομμουνιστών να μονοπωλήσουν την Εθνική Αντίσταση, όπως έκανε και ο Τίτο στη Γιουγκοσλαβία, και να καταλάβει βιαίως την εξουσία μετά την αποχώρηση των Γερμανών εγκαθιδρύοντας καθεστώς σοβιετικού τύπου. Ο ΕΔΕΣ στα τέλη της κατοχής κυριαρχούσε στη Δυτική Ελλάδα ενώ εκκαθάρισε τη Θεσπρωτία από τις ένοπλες δυνάμεις Γερμανών και προδοτών Τσάμηδων συνεργατών του. Έδωσε περισσότερες από 100 μάχες και συμπλοκές εναντίον Ιταλών, Γερμανών και Αλβανοτσάμηδων. Όταν στα Δεκεμβριανά ο ΕΔΕΣ τάχθηκε στο πλευρό της κυβέρνησης Παπανδρέου και της δημοκρατίας και αφού δέχτηκε ισχυρή επίθεση από τον ΕΛΑΣ, αναγκάστηκε να υποχωρήσει από την Ήπειρο στην Κέρκυρα.

Εκτός της συμμετοχής στο Γοργοπόταμο, ο ΕΔΕΣ έχει να επιδείξει σωρεία επιτυχιών στον αγώνα του κατά των φασιστών επιδρομέων: 20/5/42: Νικηφόρα μάχη έναντι Ιταλών και Τσάμηδων στην Αγία Κυριακή. 22/6/42: Ανατίναξη γέφυρας Σπηλιοποτάμου Καλαμά. 6/7/42: Νίκη ενανατίον αλπινιστών στη Μηλιά Ηπείρου, 8-20/9/42: μάχες με Γερμανούς σε Μέτσοβο, Καλαρρύτες και Πράμαντα, 16 και 20/9/42: μάχες με Τσάμηδες και Γερμανούς στην παραμυθιώτικη Σκάλα, 30/9/42: επίθεση στο γερμανικό αρχηγείο Ξηροβουνίου, 30,31/10/42: Μάχη με τη μεραρχία Εντελβάις στο Βουλγαρέλι, 11-12/1943, απόκρουση εκκαθαριστικών επιχειρήσεων Γερμανών και Τσάμηδων στη Θεσπρωτία. Το 1944 ο ΕΔΕΣ απελευθέρωσε σταδιακά: Παραμυθιά και Πάργα (29/6), Μαργαρίτι (11/8), Λευκάδα (14/9), Ηγουμενίτσα και Φιλιάτες (22/9). Νωρίτερα [27/8/1944], ο Ζέρβας απηύθυνε προκήρυξη προς τους ενόπλους Τσάμηδες που εξακολουθούσαν να μάχονται στο πλευρό των Γερμανών, καλώντας τους για τελευταία φορά να καταθέσουν τα όπλα. Η άρνησή τους οδήγησε στην μεγάλη επίθεση του ΕΔΕΣ εναντίον τους, υπό την ηγεσία του Αριστείδη Κρανιά.
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΖΕΡΒΑΣ: Ο Ζέρβας γεννήθηκε το 1891 στην Άρτα. Ο Πατέρας του, Νικόλαος Ζέρβας, είχε λάβει μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα των Κρητών το 1897. Το 1910 κατατάχθηκε εθελοντής στο στράτευμα και στους Βαλκανικούς Πολέμους έλαβε έπ' ανδραγαθία τον βαθμό του ανθυπασπιστή. Κι αυτό γιατί διακρίθηκε στο πεδίο της μάχης για το θάρρος και την τόλμη του, ενώ τραυματίστηκε την 21η Ιουνίου 1913, στη μάχη του Κιλκίς, “διά πυροβόλου όπλου, υποστείς τραύμα διαμπερές.1” Αργότερα φοίτησε στη Σχολή Υπαξιωματικών, ενώ ονομάστηκε ανθυπολοχαγός [1914]. Φανατικός βενιζελικός, τολμηρός και γενναίος, προσχώρησε από τους πρώτους στο κίνημα Εθνικής Αμύνης του 1916, ενώ πήρε μέρος σε πολλές μάχες του Μακεδονικού Μετώπου (1917-1918), στις οποίες και διακρίθηκε. Το 1920, προαγόμενος «έπ' ανδραγαθία», έφθασε στον βαθμό του ταγματάρχη. Μετά την ήττα των Φιλελευθέρων διέφυγε στην Κωνσταντινούπολη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα μετά την Επανάσταση του 1922 και κατατάχθηκε πάλι στον στρατό. Στη δικτατορία του Παγκάλου [Ιούνιος 1925], ο Ζέρβας ανέλαβε τη διοίκηση του Β' Τάγματος Δημοκρατικής φρουράς. Όμως, ο Ζέρβας πήρε μέρος στο πραξικόπημα της 22ας Αυγούστου 1926 του Γ. Κονδύλη, που ανέτρεψε τον Πάγκαλο. Όταν τον Σεπτέμβριο ο Κονδύλης αποφάσισε τη διάλυση της Δημοκρατικής Φρουράς, ο Ζέρβας αντιστάθηκε, με αποτέλεσμα να διεξαχθούν μάχες στην Αθήνα ανάμεσα τους άνδρες του και στις δυνάμεις των κυβερνητικών. Μετά την επικράτηση των κυβερνητικών, ο Ζέρβας καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Δύο χρόνια αργότερα, τον Οκτώβριο του 1928, αμνηστεύτηκε από τον Βενιζέλο και ονομάστηκε αντισυνταγματάρχης "εν αποστρατεία".
ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ: Κατά τους πρώτους μήνες της Κατοχής, στις 9/9/1941, μαζί με τον Λεωνίδα Σπαή και τον Ηλ. Σταματόπουλο, ίδρυσε τον ΕΔΕΣ [Εθνικός Δημοκρατικός Επαναστατικός Σύνδεσμος], του οποίου δήθεν αρχηγός ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας, εξόριστος τότε στη Γαλλία. Ο Ζέρβας θα αναγνωρίσει αργότερα, σε έκθεση προς το Υπουργείο Πολέμου, την αυθαίρετη χρήση του ονόματος του Πλαστήρα. Αργότερα, με υπαρχηγό του τον Κομνηνό Πυρομάλλογλου, βγήκε στα ηπειρώτικα βουνά, όπου συγκρότησε τον στρατιωτικό κλάδο του ΕΔΕΣ, με την επωνυμία "Εθνικαί Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών" (ΕΟΕΑ). Οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ αναγνωρίστηκαν ως τακτικός συμμαχικός στρατός από το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Τον Νοέμβριο του 1942 συμμετείχε με αντάρτες του στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Τότε ο Ζέρβας επικηρύχθηκε από τις Ιταλικές κατοχικές αρχές. Οι ΕΟΕΑ ήλεγχαν τα ορεινά της Ηπείρου και η ΕΚΚΑ την περιοχή της Παρνασσίδος, πριν την άνανδρη δολοφονία του Ψαρρού από όργανα του Βελουχιώτη. Στα τέλη, πάντως, της Κατοχής, οι δυνάμεις του Ζέρβα ήλεγχαν το μεγαλύτερο μέρος της Ηπείρου, καθώς και τμήματα της Αιτωλοακαρνανίας (Τριχωνίδα, Βάλτος, Ξηρόμερο)2.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ: Κατά τα Δεκεμβριαναά δέχθηκαν επίθεση από δυνάμεις του ΕΛΑΣ (Βελουχιώτης-Σαράφης), που μέσα σε 24 ώρες τους απεμάκρυνε από την Ήπειρο υποχρεώνοντάς τους να καταφύγουν στην Κέρκυρα. Αργότερα (15/2/1945), ο Ζέρβας διέλυσε τις ανταρτικές του δυνάμεις. Νεότερες έρευνες [Χέρμαν Φρ. Μάγερ], δείχνουν ότι ο Ζέρβας αναγκάστηκε να κηρύξει ανακωχή με τους Γερμανούς για να αντιμετωπίσει την αναίτια επίθεση του ΕΛΑΣ στα τέλη του 1943, στην προσπάθεια μονοπώλησης της αντίστασης από την Αριστερά3. Κατόπιν απαίτησης των Άγγλων ο ΕΔΕΣ το καλοκαίρι του 1944 συνέχισε την Εθν. Αντίσταση κατά των Γερμανών. Την άποψη αυτή υποστηρίζουν και άλλοι ιστοριογράφοι από τον χώρο της αριστεράς (Χάγκεν Φλάισερ, Μαθιόπουλος). Η άποψη αυτή, ωστόσο, δεν υποστηρίζεται ούτε από τον Σ. Γρηγοριάδη, που στο βιβλίο του για την Εθνική Αντίσταση τονίζει ότι ο Ζέρβας ουδέποτε συνεργάστηκε με τους Γερμανούς. Επιπλέον, ο Κ. Ιωάννου, στο βιβλίο του "Φενάκη και Σβάστικα" καταρρίπτει τις αιτιάσεις του Μαθιόπουλου και του Φλάισερ, αποδεικνύοντας την αναξιοπιστία των γερμανικών αρχείων.
ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ: Μεταπολεμικώς, ο Ζέρβας ίδρυσε το Εθνικό Κόμμα και στις εκλογές του 1946 εξελέγη βουλευτής Ιωαννίνων, ενώ το κόμμα του κέρδισε συνολικά 25 έδρες. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 ανέλαβε το υπουργείο Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου. Από τις εκλογές του 1952 αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική. Πέθανε στις 12 Δεκεμβρίου του 1957. Ο Ζέρβας αγωνίσθηκε στην εθνική αντίσταση με γνώμονα αποκλειστικά το εθνικό συμφέρον, χωρίς ιδεολογικές εμμονές και σκοπιμότητες. Ήταν ένας πραγματικός πατριώτης. “Ήταν ο δυναμικότερος στρατιωτικός του 1941 και ο ικανότερος για τις χαλεπές ημέρες που πλησίαζαν και στις οποίες διακρίθηκαν όλοι όσοι πραγματικά τότε κάτι άξιζαν.
Αυτός ήταν ο Ζέρβας4”. Αιωνία του η μνήμη!
1. Αρχεία ΔΙΣ, Φ. 908 Α/Ε/ 82.
2. http://eoeaedes.blogspot.gr/2014/09/blog-post_11.html.
3. Ο ΕΛΑΣ έθεσε σε εφαρμογή σχέδιο προσάρτησης ή διάλυσης όσων οργανώσεων δεν συμφωνούσαν μαζί του. Η λογική της ηγεσίας του ήταν πως η εθνική ενότητα έπρεπε να εφαρμοσθεί μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και μόνον!
4. Εφημερίδα Ακρόπολη, 10 Ιουνίου 1979.

4 σχόλια:

rwmios είπε...

ανατριχιαστικά ανακριβές το κομμάτι για την ανακωχή του ζέρβα με τους γερμανούς, πωπω ψέμματα.

οι υποτιθέμενοι ιστορικοί (ο θεός να τους κάνει) γεμάτοι μίσος, συκοφαντούν φαντασιοκοπόντας.

Αν έχετε την καλοσύνη και τη διάθεση να αναζητήσετε την αλήθεια, μπορείτε να μελετήσετε τα σχετικά βιβλία του ΚΩΣΤΑ Ε. ΙΩΑΝΝΟΥ, ο οποίος υπήρξε στενότατος συνεργάτης του Ζέρβα, στα έργα του οποίου (άγνωστα γεγονότα της εθνικής αντίστασης, ιστορική μελέτη κ.α.), παραθέτει αυτούσια ντοκουμέντα, επίσημα έγγραφα του ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ, μαρτυρίες των βρετανών που ήταν στα βουνά με τους έλληνες, μαρτυρίες γερμανών κτλ

με τα οποία κονιορτοποιεί τις ανοησίες και συκοφαντίες που αναπαράγονται στο ως άνω σχόλιο

Με τιμή

Αντώνιος Γούσης
Αστυνόμος Β΄ - πτ. Θεολογίας

Ανώνυμος είπε...

Το να επιχειρείται"αγιογραφία"του Ν.Ζέρβα,δεν είναι απλά άστοχο,αλλά και διαστρεβλωτικό...Παρά τον διαρκώς αυξανόμενο όγκο των σχετικών δημοσιευμάτων, η ιστορία της δεκαετίας του '40 παραμένει αρκετά ημιτελής, καθώς η "νέα" τάση είναι οι αφαιρετικές, αποσπασματικές και έωλες αναφορές.
Είναι όμως γεγονός,ότι μετά την καθυστερημένη και προβληματική έξοδο του Ζέρβα στο βουνό τον Ιούλιο του 1942, ο ΕΔΕΣ αναπτύχθηκε από τους Βρετανούς ως αντίβαρο στον ΕΛΑΣ από τις αρχές του 1943.Υπάρχει δήλωση υποταγής του Ζέρβα στους Βρετανούς και στον Γεώργιο Β',ενώ είναι γνωστό επίσης,ότι ο αρχηγός του ΕΔΕΣ ανέλαβε διμέτωπο αγώνα εναντίον ξένων κατακτητών και γηγενών κομμουνιστών. Για τον Ζέρβα, ο αγώνας αυτός ήταν "κατά 90% πολιτικός και 10% στρατιωτικός"και διακρινόταν σε τρεις φάσεις: κατά των κατακτητών, κατά των κομμουνιστών, και εν συνεχεία για την "προσαρμογή του Ελληνικού Λαού προς τας μεταπολεμικάς πολιτειακάς αντιλήψεις" ..
Οι Άγγλοι βλέποντας στο πρόσωπο του το μοναδικό αντίπαλο δέος στην ολοένα αυξανόμενη επιρροή του Άρη Βελουχιώτη και του ΕΛΑΣ, τον ενίσχυσαν υλικά και ηθικά.Δεν μπόρεσε να καταλάβει τον ρόλο των Άγγλων στην ελληνική πολιτική σκηνή,με αποτέλεσμα,να υποπέσει σε σοβαρά σφάλματα και να θεωρήσει το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ ως σημαντικότερο αντίπαλο και όχι τους κατακτητές και τους Άγγλους.Με το ογκώδες βιβλίο του "Αιματοβαμμένο Εντελβάις" ο ιστορικός Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, στο βιβλίο του δεν τεκμηριώνει μόνο τις βιαιότητες και τα εγκλήματα πολέμου της 1ης Μεραρχίας για παράδειγμα στη Μουσιοτίτσα και στο Κομμένο ή την εξόντωση της ιταλικής μεραρχίας Ακουϊ στην Κεφαλλονιά ή τον εκτοπισμό των Εβραίων της Δυτικής Ελλάδας. Ανασυνθέτει βήμα προς βήμα τη συμφωνία συνεργασίας της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΔΕΣ του Ναπολέοντα Ζέρβα με τις δυνάμεις κατοχής επί τη βάσει του ανεκμετάλλευτου έως σήμερα προσωπικού αρχείου του Ελβετού Χανς Γιάκομπ Μπίκελ, ο οποίος ως μέλος του Ερυθρού Σταυρού είχε διαμεσολαβήσει ανάμεσα στις δύο πλευρές. Η συμφωνία αυτή οδήγησε τουλάχιστον μία φορά, τον Φεβρουάριο του 1944, σε κοινή δράση των δυνάμεων κατοχής και της ΕΔΕΣ κατά του ΕΛΑΣ, ο λόγος για την «Επιχείρηση Ιέραξ». «Καταλαβαίνω τα κίνητρα του Ζέρβα» μας είπε ο Μάγερ. «Διέθετε μερικές χιλιάδες άνδρες που θα διαλύονταν κυριολεκτικά από την 1η Μεραρχία, άρα έπρεπε να τα βρει με τους Γερμανούς.Έπειτα, τα γερμανικά αντίποινα είχαν αναγκάσει πολύ κόσμο να καταφύγει στα βουνά.Όλοι αυτοί θα πέθαιναν της πείνας, αφού οι Γερμανοί είχαν διακόψει τον ανεφοδιασμό με τρόφιμα. Τον επέτρεψαν πάλι μετά τη συμφωνία με τον Ζέρβα. Και τέλος έπρεπε να διασώσει τις δυνάμεις του για να μπορεί να αναμετρηθεί αργότερα με τον ΕΛΑΣ για την κατάληψη της εξουσίας».
Ως υπουργός Δημόσιας Τάξης αναδεικνύεται σε διώκτη των κομμουνιστών, αφήνοντας εποχή λόγω της σκληρής αποφασιστικότητας του. Διατελεί και υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου το 1950-51.
Όλα τα σχετικά γεγονότα, τα παρασκήνια, τη Βρετανική ανάμιξη και την προσωπική ιστορία του Ζέρβα ανέδειξε ως ένα βαθμό η εκπομπή «Ο ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΖΕΡΒΑΣ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ». Μεταδίδεται την Τρίτη 26 Μαρτίου στις 9.00 μ.μ από την ΕΤ1 στο πλαίσιο της νέας σειράς ντοκιμαντέρ «ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»,όπου μετείχαν και συζήτησαν:ο αντιστράτηγος ε.α. Νικόλαος Αλεξ. Ζέρβας (γιος του αδελφού του και συμμαχητής του στο βουνό), ο επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου Νίκος Βαφέας, ο Δρ. Βαγγέλης Τζούκας διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και ο Δρ. Ιστορίας Ιωάννης Παπαφλωράτος καθηγητής στην Σχολή Εθνικής Αμύνης.

rwmios είπε...

το τερμάτισες αδελφέ, όποιος δεν έχει διαβάσει τα βιβλία του Ιωάννου καλύτερα, να τα διαβάσει για να μην εκτίθεται, για να μην πω καλύτερα ότι δεν θα έπρεπε να μιλάει καθόλου

πόθεν προκύπτει ότι ο Ζέρβας συνεργάστηκε με τους γερμανούς, από τις συκοφαντίες των κουμουνιστών (ενώ αυτοί είχαν υπογράψει συμφωνία ανακωχής, όπως περίτρανα αποδεικνύεται από δικά τους επίσημα έγγραφα;) ή από τις επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου και προπαγάνδας και εξαπάτησης των γερμανών;

να τολμήσω πω επίσης γιατί δεν ρωτάτε κανέναν απόγονο των ανδρών που πολέμησαν και θυσιάστηκαν με τον Ζέρβα;

προχώρησε στην κατάθεση του αρχικού μου σχολίου, διότι ο τρόπος που είναι διατυπωμένη η παράγραφος που επεσήμανα αφήνει να εξαχθούν λανθασμένα συμπεράσματα

ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Υ.Σ. Επί τη ευκαιρία (καθώς δεν σχολιάζω εδώ σχεδόν ποτέ) να ευχαριστήσω τη διαχειρίστρια του μπλογκ, για την ωραία προσπάθειά της


Η αλήθεια είναι ότι το ύπουλο παιχνίδι των άγγλων, δυσκολεύτηκε και καθυστερημένα το κατάλαβε, αλλά αυτό δεν έχει σχέση (πώς άλλωστε) με τις συκοφαντίες για συνεργασία με τους γερμανούς

Ανώνυμος είπε...

Το απόσπασμα από το ογκώδες βιβλίο "Αιματοβαμμένο Εντελβάις" του ιστορικού Χέρμαν Φρανκ Μάγερ,που παρέθεσα στο προηγούμενο σχόλιό μου,δεν ήταν αρκετά πειστικό;Ιδού λοιπόν,επιπλέον,από που προκύπτει,μεταξύ άλλων,η συνεργασία Ν.Ζέρβα και δυνάμεων κατοχής:
Υποστράτηγος Σμιτ-Ρίχμπεργκ: Νομιμόφρονη ως ουδέτερη έναντι των Γερμανών η στάση των εθνικοφρόνων.
(Η «Έκθεση για την κατάσταση lc» της Ομάδας Στρατιών Ε έχει ημερομηνία 13 Αυγούστου 1944).(Ο υποστράτηγος Έριχ Σμιτ-Ρίχμπεργκ, επιτελάρχης της Ομάδας Στρατιών Ε, στην έκθεση τον προς τον Στρατιωτικό Διοικητή της Ν.Α. Ευρώπης για το δίμηνο Ιούλη-Αυγούστου 1944 έγραφε ανάμεσα στ’ άλλα):...Ενώ διαρκεί αμετάβλητα η οικονομική κρίση, η πολιτική κατάσταση και η διάθεση του πληθυσμού καθορίζεται περισσότερο από άλλοτε από τις επιπτώσεις των στρατιωτικών γεγονότων στα ευρωπαϊκά μέτωπα. Οι γερμανικές κινήσεις απαγκίστρωσης στην Ανατολή (σ.σ.: σοβιετογερμανικό μέτωπο) και η προέλαση των Αγγλοαμερικανών στη Γαλλία έχουν ενισχύσει στην κοινή γνώμη την αντίληψη ότι ο πόλεμος θα τερματιστεί στο τέλος της χρονιάς με την κατάρρευση της Γερμανίας. Σε συνδυασμό μ' αυτό, η απόπειρα της 20.7. (η απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ και της ανατροπής του χιτλερικού καθεστώτος από την ομάδα Στάουφενμπεργκ και άλλων, που απέτυχε και καταπνίγηκε στο αίμα), παρά την αναγνώριση των γερμανικών αντιμέτρων που ακολούθησαν αμέσως, εκτιμάται σαν σημείο της εσωτερικής αδυναμίας του Ράιχ. Η διακοπή των διπλωματικών σχέσεων της Τουρκίας με τη Γερμανία καθώς και οι διαδιδόμενες από την εχθρική προπαγάνδα ειδήσεις από τα άλλα μέτωπα, τροφοδοτούν και πάλι την ελπίδα για μια σύντομη αποχώρηση του γερμανικού στρατού από την Ελλάδα...
Στο μεταξύ συνεχίζεται η πάλη των διάφορων πολιτικών και κομματικών κατευθύνσεων...
Η εθνικοδημοκρατική κατεύθυνση (ο ΕΔΕΣ), που πολιτικά βρίσκεται στη γραμμή της εξόριστης κυβέρνησης Παπανδρέου, προσπαθεί πάντα να διαβεβαιώσει τη δύναμη κατοχής για τη νομιμοφροσύνη της ώστε έτσι άθικτη να προετοιμαστεί για τον επερχόμενο στρατιωτικό και πολιτικό αγώνα για την εξουσία...
Η εγκληματική συμμοριακή δράση έχει προσλάβει άγνωστη ως τώρα διάσταση. Πράξεις δολιοφθοράς κατά των συγκοινωνιακών συνδέσεων, καλά οργανωμένες επιδρομές και επιθέσεις εναντίον βάσεων και χωριών που κατέχονται από δικά μας τμήματα, αποτελούν σχεδόν καθημερινά φαινόμενα...
Ενώ απέναντι στις δικές μας μεγάλες επιχειρήσεις οι συμμορίες τηρούσαν ως τώρα γενικά την τακτική της αποφυγής (σ.σ.: της κατά μέτωπο αντιπαράθεσης), στην επιχείρηση «Οχιά» που γίνεται τώρα προβάλλουν σε υψώματα της κοιλάδας του Σπερχειού ισχυρή αντίσταση υποστηριζόμενη από πυροβολικό και προχωρούν σ' αντεπίθεση. Μια δική μας ισχυρή μαχητική αστυνομική ομάδα περικυκλώθηκε από τις συμμορίες κοντά στις Καρούτες (11 χλμ. δυτικά της Λαμίας) και διαλύθηκε. Στην Αθήνα έγινε δυνατό να διαλυθούν από ελληνικές δυνάμεις (σ.σ: από συνεργάτες των Γερμανών) κομουνιστικές τρομοκρατικές ομάδες, αφού πρώτα πρόβαλαν σκληρή άμυνα.
Στη Δυτική Ελλάδα ο Ζέρβας συμπεριφέρθηκε απέναντι στη δύναμη κατοχής ουδέτερα και δεν ανταποκρίθηκε στην επιθυμία των συμμάχων να αναλάβει κι άλλες επιθέσεις κατά του γερμανικού στρατού. Δυτικά επέκτεινε το έδαφος της επιρροής του με την κατοχή της Τσαμουριάς... Εναντίον των κομουνιστικών συμμοριών ο Ζέρβας άρχισε επιθέσεις στη νότια πτέρυγα του μετώπου του Αράχθου και στο δρόμο Ιωαννίνων-Ηγουμενίτσας...
Ακόμη υπάρχει η μαρτυρία του ερευνητή Έντυ Μάγερς,που έζησε από κοντά τα γεγονότα:«Καταλαβαίνω τα κίνητρα του Ζέρβα» μας είπε ο Μάγερ. «Διέθετε μερικές χιλιάδες άνδρες που θα διαλύονταν κυριολεκτικά από την 1η Μεραρχία, άρα έπρεπε να τα βρει με τους Γερμανούς. Επειτα, τα γερμανικά αντίποινα είχαν αναγκάσει πολύ κόσμο να καταφύγει στα βουνά. Ολοι αυτοί θα πέθαιναν της πείνας, αφού οι Γερμανοί είχαν διακόψει τον ανεφοδιασμό με τρόφιμα. Τον επέτρεψαν πάλι μετά τη συμφωνία με τον Ζέρβα. Και τέλος έπρεπε να διασώσει τις δυνάμεις του για να μπορεί να αναμετρηθεί αργότερα με τον ΕΛΑΣ για την κατάληψη της εξουσίας».

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com