21 Αυγ 2012

Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Να ζητάμε απ΄τον Θεό να γίνει το θέλημά Του στη ζωή μας


Οἱ προσευχές μας δέν εἰσακούονται, διότι δέν εἴμαστε ἄξιοι. Πρέπει νά γίνεις ἄξιος, γιά νά προσευχηθεῖς. Δέν εἴμαστε ἄξιοι, διότι δέν ἀγαπᾶμε τόν πλησίον μας ὡς ἑαυτόν. Τό λέει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «Ἐὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ, ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ὕπαγε πρῶτον, διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου». Νά πάεις πρῶτα νά συμφιλιωθεῖς μέ τόν ἀδελφό σου, νά συγχωρεθεῖς, γιά νά γίνεις ἄξιος. Ἄν δέν γίνει αὐτό, δέν μπορεῖς νά προσευχηθεῖς. Ἄν δέν εἶσαι ἄξιος, δέν μπορεῖς νά κάνεις τίποτα. Ὅταν τακτοποιήσεις ὅλες τίς ἐκκρεμότητες καί ἑτοιμασθεῖς, τότε πάεις καί προσφέρεις τό δῶρο σου.
Ἄξιοι γίνονται ὅσοι ἐπιθυμοῦν καί λαχταροῦννά γίνουν τοῦ Χριστοῦ, ὅσοι δίνονται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Νά μήν ἔχεις κανένα θέλημα, αὐτό ἔχει μεγάλη ἀξία, εἶναι τό πᾶν. Ὁ σκλάβος δέν ἔχει κανένα θέλημα. Τό νά μήν ἔχομε κανένα θέλημα μπορεῖ νά γίνει μ΄ἕναν τρόπο ἁπαλό• μέ τήν ἀγάπη στόν Χριστό καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. «Ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ Πατρός μου καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν»

Χρειάζεται ἀγώνας. Ἔχομε νά παλέψομε «πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου». Ἔχομε νά παλέψομε μέ τόν «λέοντα τὸν ὠρυόμενον». Δέν ἐπιτρέπεται στόν ἀγώνα νά ἐπιτύχει ὁ πολυμήχανος. Αὐτό προϋποθέτει δάκρυ, μετάνοια, προσευχή, ἐλεημοσύνη, αἴτηση μέ συνοδεία τήν ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό καί ὄχι τήν ὀλιγοπιστία. Μόνον ὁ Χριστός μπορεῖ νά μᾶς βγάλει ἀπ΄τόν κλοιό τῆς ἐρημιᾶς. Προσευχή καί μετάνοια καί ἐλεημοσύνη. Δῶστε ἔστω κι ἕνα ποτήρι νερό, ἄν δέν ἔχετε χρήματα. Καί νά ξέρετε ὅτι ὅσο ἁγιάζεσθε, τόσο εἰσακούονται οἱ προσευχές σας.
Νά μήν ἐκβιάζομε μέ τίς προσευχές μας τόν Θεό. Νά μή ζητᾶμε ἀπ΄τόν Θεό νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό κάτι, ἀσθένεια κ.λπ., ἤ νά μᾶς λύσει τά προβλήματά μας, ἀλλά νά ζητᾶμε δύναμη καί ἐνίσχυση ἀπό Ἐκεῖνον,  γιά νά τά ὑπομένομε. Ὅπως Ἐκεῖνος κρούει μέ εὐγένεια τήν πόρτα τῆς ψυχῆς μας, ἔτσι κι ἐμεῖς νά ζητᾶμε εὐγενικά αὐτό πού ἐπιθυμοῦμε κι ἄν ὁ Κύριος δέν ἀπαντάει, νά σταματᾶμε νά τό ζητᾶμε. Ὅταν ὁ Θεός δέν μᾶς δίδει κάτι πού ἐπίμονα ζητᾶμε, ἔχει τό λόγο Του. Ἔχει κι ὁ Θεός τά «μυστικά» Του. Ἐφόσον πιστεύομε στήν ἀγαθή Του πρόνοια, ἐφόσον πιστεύομε ὅτι Ἐκεῖνος γνωρίζει τά πάντα ἀπ΄τή ζωή μας κι ὅτι πάντα θέλει τό ἀγαθόν, γιατί νά μή δείχνομε ἐμπιστοσύνη; Νά προσευχόμαστε ἁπλά καί ἁπαλά, χωρίς πάθος καί ἐκβιασμό. Ξέρομε ὅτι παρελθόν, παρόν καί μέλλον, ὅλα εἶναι γνωστά, γυμνά καί τετραχηλισμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «…οὐκ ἔστι κτίσις ἀφανὴς ἐνώπιον Αὐτοῦ, πάντα δὲ γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς Αὐτοῦ». Ἐμεῖς νά μήν ἐπιμένομε· ἡ προσπάθεια κάνει κακό ἀντί γιά καλό. Μήν κυνηγᾶμε ν΄ἀποκτήσομε αὐτό πού θέλομε, ἀλλά νά τ΄ἀφήνομε στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιατί, ὅσο τό κυνηγᾶμε, τόσο αὐτό ἀπομακρύνεται.
Ἄρα, λοιπόν, ὑπομονή καί πίστη καί γαλήνη. Κι ἄν τό ξεχάσομε ἐμεῖς, ὁ Κύριος ποτέ δέν ξεχνάει κι ἄν εἶναι γιά τό καλό μας, θά μᾶς δώσει αὐτό πού πρέπει κι ὅταν πρέπει. Νά ζητᾶμε στήν προσευχή μόνο τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Δέν εἶπε ὁ Κύριος: «Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ… καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»; Εὔκολα, εὐκολότατα ὁ Χριστός μπορεῖ νά μᾶς δώσει ὅ,τι ἐπιθυμοῦμε. Καί κοιτάξτε τό μυστικό. Τό μυστικό εἶναι νά ζητᾶτε τήν ἕνωσή σας μέ τόν Χριστό ἀνιδιοτελῶς, χωρίς νά λέτε, «δῶσ΄μου τοῦτο, ἐκεῖνο…». Εἶναι αρκετό νά λέμε, «Κύριε Ἰησοῦ, ἐλέησόν με». Δέν χρειάζεται ὁ Θεός ἐνημέρωση ἀπό μᾶς γιά τίς διάφορες ἀνάγκες μας. Ἐκεῖνος τά γνωρίζει ὅλα ἀσυγκρίτως καλύτερα ἀπό μᾶς καί μᾶς παρέχει τήν ἀγάπη Του. Τό θέμα εἶναι ν΄ἀνταποκριθοῦμε σ΄αὐτή τήν ἀγάπη μέ τήν προσευχή καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του.
Νά ζητᾶμε νά γίνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ· αὐτό εἶναι τό πιό συμφέρον, τό πιό ἀσφαλές γιά μᾶς καί γιά ὅσους προσευχόμαστε. Ὁ Χριστός θά μᾶς τά δώσει ὅλα πλούσια. Ὅταν ὑπάρχει ἔστω καί λίγοςἐγωισμός, δέν γίνεται τίποτα.
- Απόσπασμα από το Βιβλίο Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι. Εκδ. Ιερά Μονή Χρυσοπηγή . Από  Χριστιανική Φοιτητική Δράση

11 σχόλια:

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

"Να ζητάμε απ΄τον Θεό να γίνει το θέλημά Του στη ζωή μας"

ΚΧ
Σ΄ αυτή τη σύγχρονη βαβέλ όπου ζούμε - δυστυχώς μας έριξαν και οι ταγοί της Ορθοδοξίας - το θέλημα του αγίου Θεού ένα είναι.

Οδεύοντας την οδό του Κυρίου να φανερώσουμε, στον κυρίαρχο κόσμο της σιωνιστικής και αιρετικής χριστιανοσύνης, το όνομα του Θεού και Πατρός εν Πνεύματι Αγίω. Τι άλλο έκαναν οι άγιοι Απόστολοι, οι πατέρες της Εκκλησίας και το πλήθος των μαρτύρων;

Ανώνυμος είπε...

Παλαιοημερολογίτη Χριστοδουλίδη διαφωνείς με τον π. Πορφύριο;

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Το θέμα δεν είναι αν διαφωνώ με τον π. Πορφύριο, κάτι που μόνο ένας προκατειλημμένος - γνωστοί οι λόγοι - θα έγραφε. Είναι, αν εσύ διαφωνείς με αυτό που γράφω. Πες μας τότε, λοιπόν, τι στραβό βρίσκεις; Πού βλέπεις να διαφωνώ;

Κακό πράγμα η προκατάληψη.

αναγνώστης είπε...

Γεια σας. Τα λόγια του Γέροντα Πορφύριου είναι σπουδαία, γεμάτα χάρη και πλούτο. Είναι προϊόντα πολύ δύσκολων καταστάσεων και εμπειριών που έζησε καθώς και της πολύ μεγάλης ανοχής και αγάπης του υπέρ του ασθενούς πονεμένου άνθρωπο. Μην απορεί κανείς γιατί ο Άγιος Κύριος τον προίκισε με πλούσια χαρίσματα. Να αφήνουμε τους λόγους του να μιλάνε στις καρδιές μας και στα μυαλά μας και να τα εφαρμόζουμε με αγάπη. Είναι πανίσχυρα φάρμακα από διαφορά βλάσφημα που μπορεί να συμβαίνουν δίπλα μας και γενικά με όλα εκείνα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προσπαθούν και επιδιώκουν να εμπαίζουν το Άγιο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Ανώνυμος είπε...

Χριστοδουλίδη ξέρω ότι εσείς οι παλαιοημερολογίτες δεν παραδέχεστε τους σύγχρονους γέροντες σαν τον π. Πορφύριο και τον π. Παϊσιο. Είναι αλήθεια;

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Χριστοδουλίδη ξέρω ότι εσείς οι παλαιοημερολογίτες δεν παραδέχεστε τους σύγχρονους γέροντες σαν τον π. Πορφύριο και τον π. Παϊσιο. Είναι αλήθεια;

KX
Και πάλι, αγαπητέ ανώνυμε που μου απευθύνεις ερώτημα, δίνεις αντικανονικά λακτίσματα.

Πού και πότε υπήρξαν "σύγχρονοι άγιοι" στην εκκλησιαστική μας Παράδοση; Σύγχρονοι, αν ο γραπτός λόγος το επιτρέπει, ήταν μόνο όσοι έδωσαν λόγω και έργω μαρτυρία - η Παράδοση το επιβεβαιώνει - μετά ή άνευ μαρτυρίου για να κρατηθεί αλώβητη η αγία Ορθόδοξη πίστη μας από αιρετικούς και άλλους διαστροφείς και παραχαράκτες της εν Χριστώ σωτηρίας.

Προς αυτούς σκύβω ευλαβικά τον αυχένα, προσκυνώ τις άγιες Εικόνες των και αιτούμαι τις πρεσβείες αυτών, χωρίς να υποτιμώ τις σεβάσμιες μορφές των ασκητών και γερόντων της εποχής. Την αγιότητά τους ούτε εγώ, ούτε άλλος κανείς, δεν θα την καθορίσει ειμή μόνο ο άγιος Θεός. Εκείνος γνωρίζει τον τρόπο να μας τους φανερώσει.
Ας αφήσουμε λοιπόν αυτά εις τον Κύριο και ας αφήσουμε ομοίως τα αντικανονικά λακτίσματα μη λησμονούντες το "ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπ΄ αλλήλων αναλωθήτε"

Ανώνυμος είπε...

Παλαιοημερολογίτη Χριστοδουλίδη που τα βλέπεις τα αντικανονικά λακτίσματα; Σε πειράζει η αλήθεια και την λες αντικανονικό λάκτισμα;

Παλαιοημερολογίτη Χριστοδουλίδη εγώ μίλησα για σύγχρονους γέροντες, εσύ μίλησες για σύγχρονους αγίους, όχι εγώ.

Δεν θεωρείς όμως αυτούς τους Γέροντες ως αγίους;

Νομίζεις ότι δεν έχει ακόμα φανερώσει την αγιότητα τους;

φιλος σου

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

ntΠαλαιοημερολογίτη Χριστοδουλίδη εγώ μίλησα για σύγχρονους γέροντες, εσύ μίλησες για σύγχρονους αγίους, όχι εγώ.
Δεν θεωρείς όμως αυτούς τους Γέροντες ως αγίους;

ΚΧ :
Αν ξαναδιαβάσεις αυτή την απάντηση που μου δίνεις τώρα, θα καταλάβεις γιατί προτίμησα να αναφερθώ στην αγιότητα των "σύγχρονων" γερόντων. Την οποία έκρυψες κάτω από το "Είναι αλήθεια ότι εσείς οι παλαιοημερολογίτες δεν παραδέχεστε τους σύγχρονους γέροντες;"

Αυτό εννοούσες με τα ρητά άρητα περί παραδοχής των σύγχρονων γερόντων, που δεν τους παραδέχομαι εγώ ο παλαιοημερολογίτης.

Τι να σου απαντούσα; Ότι δεν τους παραδέχομαι; Αλλά να παραδεχτώ τι; Ότι δεν υπάρχουν "οι σύγχρονοι γέροντες"; Υπάρχουν και μάλιστα πολλοί. Δεν είμαι τόσο βλαξ να ισχυριστώ ότι "δεν τους παραδέχομαι". Στραβός δεν είμαι, ούτε κατέφθασα από άλλον πλανήτη.

Αυτό που δεν έγραψες εσύ, το έγραψα εγώ, και να τώρα που με δικαιώνεις : "Δεν θεωρείς όμως αυτούς τους Γέροντες ως αγίους;", με ρωτάς. Απάντηση έδωσα πριν με ρωτήσεις.

Λοιπόν, άκουσε για να τελειώνουμε. Δεν μας έφτανε η φαγωμάρα με την καινοτομία του νη (νέο ημερολόγιο), μας έρχεται τώρα και η συνέχεια με τους νέους αγίους. Αυτή να την κρατήσεις για τον εαυτό σου και τους ομοίους με σένα ένθεν κακείθεν. Αγίους έχουμε πολλούς. Αν χρειαζόμαστε κι άλλους, ο Κύριος θα τους φανερώσει, μην ανησυχείς. Υπάρχουν σοβαρότερα θέματα από το ποιος άγιασε και ποιος δεν άγιασε. Ένα από αυτά είναι η θεολογική αμορφωσιά μας, που θρέφει τα νεοορθόδοξα αιρετικά και πολλά ακόμη. Λάδι στη φωτιά που μας καίει δεν θα ρίξω. Οι δικές μου προτεραιότητες είναι άλλες.

Υγίαινε

Ανώνυμος είπε...

Κυπριανέ δεν ξέρεις τι λες.

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Προς τους αγαπητούς αναγνώστες των ΑΚΤΙΝΩΝ

"ταύτα δε αυτού απολογουμένου ο Φήστος μεγάλη τη φωνή έφη. μαίνη, Παύλε, τα πολλά σε γράμματα εις μανίαν περιτρέπει"

Επί το απλούστερον, Παύλε δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Ο Φήστος ήξερε.

Ανώνυμος είπε...

Παλαιοημερολογίτη Χριστοδουλίδη
γιατί δεν απαντάς στο ερώτημα

νομίζεις ότι ο Θεός δεν έχει ακόμα δείξει την αγιότητα τους;
γιατί γλυστράς σαν χέλι;

φιλος σου

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com